İçimizden zaman zaman tuhaf düşünceler geçer, çoğunu şeytana söyletiriz. Sonuçlarına katlanamadığımız için muhtemelen bastıracağımız düzen bozucu düşüncelerimizi şeytana atfederiz. Bilinç bu tür düşünceleri sevmez, şeytanlaştırır ve derhal uzaklaştırır. “Bilinç genelde ancak bir bütünün kendini daha üstün bir bütüne tabi kılmak istediğinde ortaya çıkar. Bu üstün bütün, ben’in dışındaki gerçekliğin bilincidir” (Nietzsche). Başka bir deyişle bilinç, sizden daha üstün birine, bir efendiye boyun eğdiğinizde ortaya çıkar; efendi sizin dışınızdaki gerçekliği kurgulamış ve sizi bilinçlendirmiştir. Dolayısıyla kurgulanmış gerçeklikle çatışan, aykırı her düşünce bilinç açısından şeytandan yapılmış alıntılardır. Alıntıları çoğaltıp ana metni, yani gerçekliği tamamen değiştirebilir ve özgürleşebilirsiniz ya da ana metnin sadık bir okuyucusu olabilir, ana metni yorumlamakla yetinen bir köle olmayı da sürdürebilirsiniz. Aklımızdan geçen her düşünce bilinç tarafından denetlenir, mevcut gerçeklikle uyuşmayanlar şeytana atfedilir ve eylemlerimiz sürekli ertelenir. Şeytana atfettiklerimiz sadece buzdağının dile gelmiş küçük bir kısmı. Bir de bilincin altında sözcüklere dökemediğimiz, zaman zaman his olarak yaşadıklarımız var.

∗∗∗

Şeytana söylettiğimiz, sonra da ertelediğimiz eylemler, yaşanmamış bir hayattan sahnelerdir. Şeytanın dediklerinin çoğunu şimdi hatırlamıyor........

© Birgün