Sen küçük büyük demeden, Tenedos’tan yani Bozcaada’dan, hepimize deniz kabukları getir, belki şair oluruz diye, tabii bunu yüzümüze demeden, armağan et, avcumuza bırak, şair olsak neye yarar, biz senin 23 Temmuz 1925’de doğduğunu, bu yıl 100 yaşında olduğunu unutalım, iyi bir şair olduğun kadar bu dünyadan güzel bir adam olarak geçtiğini de hatırlamayalım!

Geçenlerde, belki de 23 Temmuz günüydü, Asit Orhan(Atasoy) derler bir hoş adamın yazdığı “Gemiler”i dinliyordum, herkes söyledi sağolsunlar ama en içten diyeyim yine kendisi söyledi, onun sesinden: “Sen geçerken sahilden sessizce/Gemiler kalkar yüreğimden gizlice”.

Arif Damar, nam-ı değer Arif Barikat’ın her şeyi de gemiler şarkısındaki gibi oldu, sessizce. Kadıköy’den uğurladık sessizce. Kimi insanlar dünyaya bir iyilik yapmaya, onu güzelleştirecek bir şey bırakmaya, kimileyin bir çift söz söylemeye gelir sanki. Arif Damar onu değiştirmeye, iyileştirmeye, daha yaşanası kılmaya ve bu uğurda çarpışmaya gelenlerdendi. Tanığı çoktur en başta da şiiri tanıktır buna.

Hemen tüm iyi şairler gibi yeniyetmeliğinde, 16 yaşında yayımlar ilk şiirini. Kitabıysa hayli sonra çıkacaktır, Günden Güne(1956), 5 ay sonra toplatılacak, yargılanacak, beraat edecektir. Damar ilk kitabından başlayarak her şiir kitabının başına ‘sunu’ yazar, bir dörtlük: “Çırak durdum yanında memleketimin/İnancımın, halkımın,........

© Birgün