İlk boykotuma katıldığımda Bakırköy Lisesi 2'nci sınıf öğrencisiydim. O zamanlar siyasetin en hararetli zamanlarıydı. Özellikle üniversiteli gençler arasında şiddet dozunu artırmış ve genç ölümleri neredeyse kanıksanır olmuştu. Siyaseten tarafsızlık diye bir şey söz konusu değildi. Mutlaka ve mutlaka ya sağcı ya solcu olmak zorundaydınız. Benim ailem sosyal demokrat bir gelenekten geldiği için tarafımı seçmem zor olmamıştı. Eğer hak, hukuk, adaletten yana, işçi ve emekçinin yanında, sömürüden uzak, anti emperyalist bir düzen istiyorsam onun yolunun sosyalizmden geçtiğini biliyordum. Hâlâ da aynı fikirdeyim.

Liseden sonra Anadolu Üniversitesi İletişim Fakültesi Sinema Televizyon Yüksek Okulu’nda okurken de birçok yürüyüş ve boykota katıldım. Bunların hiçbirinde ne herhangi bir kavgaya karıştım ne gözaltına alındım ne de tutuklandım.

Zira anayasal hakkımızı kullanıyorduk ve de yakıp dökmediğimiz, şiddete başvurmadığımız için devletin kolluk güçlerinin de yapacak bir şeyi kalmıyordu.

AKP iktidarı döneminde ne yazık ki anayasal haklarımızı kullanmak -eğer iktidara taraf değilsek- bir suç işler gibi kabul görmeye başladı. Gazeteciler, sanatçılar, bilim insanları ve son olarak da öğrenciler, kanundan gelen haklarını kullandıkları........

© Birgün