Akdeniz’de sular yeniden ısınmaya başladı. “Yakınımızdaki uzak komşumuz” Kıbrıs’ta AB’nin son aylardaki hareketliliği dikkat çekiyor. “Türki” kökenli bazı Orta Asya ülkelerinin Güney Kıbrıs’ı “Kıbrıs Cumhuriyeti” olarak tanımaları da bu hareketliliğe ivme kazandırdı.

Bölünmüş Kıbrıs Adası’nın güneyinde ABD, İngiliz ve Fransız üsleri var. Kuzeyde ise Türkiye, 1974 müdahalesinden beri yaklaşık 60 bin asker bulunduruyor. Türkiye İşçi Partisi, 1960’lı yıllarda “Yabancı üslerden ve askerlerden arınmış, iki bölgeli, iki toplumlu birleşik Kıbrıs” tezini savunuyordu. Ada’nın iki yakasındaki barışçı ve ilerici insanlar da bugün aynı çizgide savaşım veriyorlar. Ne var ki Türkiye destekli KKTC yönetiminin “eşit ve egemen iki devlet” tezinde direnmesi, Kıbrıs’ta çözüm çabalarını güçleştiriyor.

Her zaman söylüyorum: Kuzey Kıbrıs, “Küçük Türkiye”dir. Ülkenin ordusu, polisi, ekonomisi, hatta Diyanet’i Türkiye’ye bağlıdır. “Müftü” diye anılan Din İşleri Başkanı ve imamlar bile Türkiye’den gönderiliyor. Bu müftülerden biri camide kadınlara vaaz verirken “Kocalarınızın her isteğini itirazsız yerine getirmek dinin gereğidir” deyince kızılca kıyamet kopmuş; Kıbrıslılar “İthal müftü istemiyoruz!” diye günlerce sokaklarda protesto gösterisi yapmıştı.

AKP iktidarı, Kıbrıslı Türkleri “Tanrı Dağı kadar Türk, Hira Dağı kadar Müslüman” görmediği için onlara siyasal İslam ideolojisini dayatmaya çalışıyor. Konteynır okullarda ders verilirken Türkiye’nin desteğiyle köylerde cami yapımı hız kazanmış durumda. Eğitim, bizdeki gibi dincileştirilmek isteniyor. Bu gerici yaklaşım, Kıbrıslı Türklerin laik ve çağdaş yaşam biçimiyle çatıştığı için toplumda gerilim yaşanıyor. Son günlerde ülkede en sert tartışmalar, ortaokullara sokulmak istenen türban üzerinden yapılıyor. Erdoğan, KKTC’deki konuşmasında, “Kızlarımızın başörtüsü ile uğraşmaya kalkanlar karşısında bizi bulur” dedi. Kıbrıs halkı bunu........

© Birgün