Psikolojiyle uğraşan biri olarak bana en çok sorulan şeylerden biri şu:
“Bunun bir nedeni var mı?”
Çocuk ağlıyorsa, genç içine kapanmışsa, bir yetişkin sürekli hata yapıyorsa ya da bir kadın ilişkilerde hep aynı döngüye düşüyorsa…
İlk refleks: “Kesin bir nedeni vardır.”
Oysa bazı şeylerin nedeni, bizim anlamlandırmak istediğimiz kadar büyük, derin ya da dramatik değildir.
Bazen insan sadece yorgundur.
Bazen sadece istemez.
Bazen sadece olur.
Ama biz bu belirsizliğe katlanamayız. Çünkü “anlamsızlık” bizi rahatsız eder. Nedeni bilince kontrol bizdeymiş gibi hissederiz. Hâkimiyet, anlamlandırma yoluyla kurulur. Belki de bu yüzden psikoloji bazen haddinden fazla “neden........

© Anayurt