Bugün cebimizde o günlerin süper bilgisayarlarından yüz kat daha güçlü cihazlarla geziyoruz. Dünyanın her yerine saniyeler içinde bağlanıyoruz. Peki, sonuç? Sonuç, modern zamanların en büyük paradoksu: Teknoloji tarihte görülmemiş bir hızla gelişirken, gelir adaletsizliği de aynı hızla derinleşti.

Dijitalleşme, şüphesiz hayatımızı kolaylaştırdı ama refahı tabana yayma konusunda sınıfta kaldı. Hatta tam tersine, sermayeyi daha önce hiç olmadığı kadar dar bir alana sıkıştırdı. Eskiden bir sanayi devinin binlerce kişiye istihdam yaratarak ürettiği değeri, bugün 50 kişilik yazılım ekipleriyle yönetilen milyar dolarlık şirketler üretiyor. Verimlilik artıyor, evet ama bu verimlilikten doğan pay, geniş kitlelerin cebine değil, o teknolojiyi elinde tutan azınlığın kasasına giriyor.

Bugün yaşadığımız şey basit bir geçim sıkıntısı değil; bu, dijital dünyanın dayattığı yapısal bir kırılma. Eskiden "gelecek" dediğimiz kavram öngörülebilirdi. Bir meslek seçer, ustalaşır ve oradan emekli olurdunuz. Bugünün dünyası ise lastik gibi; esnek, kaygan ve belirsiz. Teknoloji o kadar hızlı değişiyor ki, adaptasyon yeteneği olmayan, dijital........

© Analiz