Çünkü değersizlik bir sonuç değil, bir yankıdır. Belki çocukken “Aferin” denmeyen resmimizin yankısıdır… Belki hep “önce kardeşin” denilen sofrada unutulmuşluğumuzdur… Belki de yıllar geçse de biri çıkıp hâlâ “Seninle gurur duyuyorum” dememiştir.

Değersizlik duygusu öyle sinsidir ki; bazen başkasının mutluluğunu izlerken içimizde büyür. “Ben neden böyle hissedemiyorum?” sorusunun cevabı yoktur ama suçlusu hep kendimizmişiz gibi hissederiz.

Ama gerçek şu: Kimse durduk yere değersiz hissetmez.........

© Analiz