Şimdi değil. Artık birkaç saniyelik ses kaydıyla, yapay zekâ senin gibi konuşabiliyor, hatta senin söylemediğin cümleleri senin tonunla fısıldayabiliyor. Gerçeklik ve taklit arasındaki çizgi inceldi, neredeyse yok oldu.

Ses klonlama teknolojisi, başlangıçta film dublajını kolaylaştırmak, podcast seslerini iyileştirmek, kaybolan sesleri geri getirmek gibi iyi niyetlerle doğdu. Ama bugün, internetin karanlık köşelerinde başkalarının sesleriyle dolandırıcılıklar yapılıyor, politik konuşmalar sahte seslerle manipüle ediliyor. Kısacası, “söz” artık her zaman “senin sözün” değil.

Bu değişim yalnızca bir güvenlik sorunu değil, bir kimlik krizi. Çünkü ses, parmak izi kadar kişisel. İnsan beyninde, bir sesin sahibini tanımamızı sağlayan devasa bir duygusal ağ var. Yani biri senin sesini çaldığında, sadece verini değil, varlığının bir parçasını da alıyor.

Teknoloji şirketleri bu konuda topu “etik kullanım” a atıyor. Ancak etik, kod satırlarında değil; yasada, toplumsal bilinçte ve........

© Analiz