Kendimizi tanımadığımız gibi kim olduğumuzu da henüz bilmiyoruz. Bulunduğumuz konuma nasıl ve niçin geldiğimizin de farkında değiliz diye düşünüyorum.

Benliğini tanıyamayan, ne yapacağını bilemeyen, nereden geldiğini ve neler ile uğraşması gerektiğini kavrayamayan, gücünün farkına varmayan bir insanın, bir toplumun varlığını sürdürmesi, kendisine ait değerleri gelecek nesillere aktarması mümkün değildir. Böylesi insanları, böylesi toplumları ölüden sayın gitsin.

Benliğini ve karakterini kaybetmiş bir insanın düşmanlarını tanıması da mümkün değildir. Hatta benliğini kaybetmiş insanların düşman ordusu ile el ele vererek kendisine karşı savaştıklarını görmek de sıradanlaştı. Düşmanının kendisine ve nesline neler yapabileceğini, çevireceği hile ve desiseleri kavraması, anlaması ve gerekli adımları atması da mümkün olmayacaktır.

Son bir asırdır biz Müslümanların üstüne karabasanlar gibi şirk, nifak ve küfür zorbalığı çöktü. Bu zorbalığı, bu karanlığı bir türlü söküp atamıyoruz üstümüzden. Kayıtsız ve şartsız bir şekilde teslim olduk dersem kimse kızmasın bana.

Bu zifiri karanlıkta büyüyen insanlar hem kendilerini tanımıyor hem de düşmanlarının farkında değil. Kim dost kim düşman bilmiyor. Hatta düşmanları dost, dostları da düşman belleyenler var aramızda. Gün geldi, zaman döndü düşmana benzedi her şey. Hatta düşmanın yapamayacaklarını yapar oldu kimi insanımız. Yolumuzu aydınlatması gereken feneri de bir kenara ittik. İsrailoğulları gibi karanlıklar içinde, çölde dönüp dolaşıyoruz yıllardır. İşin daha kötüsü şaşkınlığımızın farkında bile değiliz.

Biz Müslümanlar kendimizi tanımamız ve varlığımızın farkına varmamız lazımdır. Bizler Kur’an ile uyanmış, Yüce Allah’a teslim olmuş, Hz. Muhammed (s.a.v.)’in rehberliğini kabul etmiş insanlarız. Ölü toprağı sıyırıp atmamız lazım özerimzden. Kur’an ile yolumuzu ve gönlümüzü aydınlattığımız vakit, şaşkınlar tarafından telkin edilen art niyetli sözleri, ulu orta sergilenen fiilleri veya okus pokus diyerek........

© Akasyam