Bergama doğumlu İzmirli şair Metin Altıok’un adı ne zaman anılsa, kalbimin bir köşesinden sızan çok derin bir hüzün usulca içimi oyar. Elbette ki, sevgili Behçet Aysan başta olmak üzere, Sivas’ta yitirdiğimiz tüm değerlerimizin buruk hatırası, bu duygunun yüreğimizi istila etmesi için fazlasıyla yeterlidir. Ama aynı zamanda kendi kuşağının en hüzünlü şairlerinden biri olan, "Kiracıyım Bir Acıya" başlıklı şiiriyle adeta kendi ruh hâlini tarif eden Altıok, çok daha önceden yazdığı Sis şiirinde de kendisi ile yangın arasında bir ilişki kurup şöyle der:

“Sonunda kendime bir top yangın edindim,
Soluğumla besledim dudağımın ucunda.
Ömrümün külüydü savrulan hep ardımda,
Örterek yavaş yavaş bıraktığım izleri
Yanmış bir günün sürüklenen kanatlarıyla.
Koştum, durmadan koştum o küçük yangınımla,
Adımın çaresiz kıyılarında kendi göğümü bulmaya.”

Bize yangından bir acı armağan eden bu eşsiz kalem, şiirimizin “Hüzün Şövalyesi” olarak daima yüreklerimizde yaşayacak. Bu yazı dizisinde şiirin yüzakı Metin Altıok’u kaleme almayı özellikle sonlara bırakmıştım. Şimdi onu bir kez daha, büyük bir saygı ve özlemle anıyorum.

AYNI TOPRAĞIN

ÇOCUKLARIYIZ

Ne yazık ki Kıymetli Behçet Aysan’ı tanıma şansına sahip olmama rağmen, Sivas’ta birlikte ölümün merdivenlerine oturan usta şair Metin Altıok’u hayattayken tanıma onuruna erişemedim. Ama her zaman çok sevdim O’nun şiirini, yaşamdaki vakur ve erdemli duruşunu.

Metin Altıok, 14 Mart 1941’de İzmir’in Bergama ilçesine bağlı Göçbeyli Köyü’nde dünyaya geldi. Ben de aileden Bergamalıyım. Orada doğmadım belki ama çocukluğumun en güzel günleri, Bergama Araplı Ovası’nda, anneannemin tütün tarlasının yanı başındaki ahşap evde geçti. Geçtiğimiz günlerde toprağa verdiğimiz sevgili Keriman teyzemin Kadıköy’deki evi, çocukluğumuzun gerçek bir şölen bahçesiydi. Metin Altıok’un doğduğu Göçbeyli Köyü ile Kadıköy birbirine çok yakındır. Belki de bu topraklardan doğan bir şaire duyduğum derin sevgi ve bağlılığın bir sebebi de, insana miras kalan genetik bir memleket sevdasıdır.

Hani derler ya: "Aynı toprağın çocuğu..." İşte, öyle şiirsel bir şey.

Metin Altıok, ilk, orta ve lise öğrenimini, çocukluk ve ilk gençlik yıllarını Karşıyaka’da geçirdi. Her ne kadar şiirlerinde “İzmir, Bergama, Karşıyaka” ad olarak sıkça yer almasa da, onun duygu dünyasının derinliği ve belleği bu coğrafyanın izleriyle örülüdür.

Altıok, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü’nde yüksek öğrenim gördü; 1971 yılında mezun oldu. Öğrenciliği sırasında tanıştığı değerli Füsun Akatlı ile evlendi ve bu evlilikten, İzmirlilerin de yakından tanıdığı kızı Sevgili Zeynep Altıok dünyaya geldi. İlk şiir kitabı Gezgin, 1976 yılında yayımlandı. Ancak ilginçtir ki Altıok, bu ilk kitabını 35 yaşında çıkarana dek ağırlıklı olarak resimle ilgilendi. Kişisel resim sergileri açtı, karma sergilere katıldı. Bu dönemde Abidin Dino ile tanıştı. İlk kişisel sergisi 1966 yılında Ankara Fransız Kültür Merkezi’nde sanatseverlerle buluştu.

Bir süre Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü'nde çalıştı; ardından Bingöl ve Karaman’da felsefe öğretmenliği yaptı. 1990 yılında, hüzünle yoğrulmuş, kimi zaman sürgünle anılan bu öğretmenlik yıllarına son vererek erken emekliliği tercih etti.........

© 9 Eylül Gazetesi