'' İsmet, biliyor musun bir rüya görmüş gibiyim.''

9 Eylül 1922... Akşam saatleri... Mustafa Kemal Paşa Belkahve'den İzmir'i izlemekte. Dürbününü indirir. Yüzüne akşam güneşinin altın ışıkları vurmaktadır. Duygularını böyle ifade eder. İsmet Paşa bir süre yanıt vermez.S onra ağır ağır konuşur;

''Haklısın. Bu kadar mucize, olağanüstülük, harikalık ancak bir rüyada yaşanabilir.''

Hava kararana kadar diğer komutanlarla birlikte Kadıfekale'den İzmir'i izlemeye devam ederler. Geceyi Nif'te (Kemalpaşa) geçirirler. Yemekte günlerin getirdiği yorgunluk vardır. Sofra sessizdir. Mustafa Kemal Paşa sessizliği bozar;

''Yahu ! Bu akşam İzmir'e girdiğimiz akşamdır. Bu ne sessizlik. Hadi şarkı söyleyelim.'' Şarkıya kendi başlar;

''Yine bir gülnihal...'' Komutanlar şarkıya keyifle katılırlar.

Ve 10 Eylül...Paşalar sabahın erken saatlerinde İzmir'dedirler. Aynı saatlerde Aya Fotini kilisesinde Metropolit Hrisostomos ayini yönetmektedir;

''Kardeşlerim, Tanrı bu dar........

© 9 Eylül Gazetesi