Bana sorarsanız ben MUT’lu değilim; yani Mersin’in Mut ilçesinde hiç oturmadım; ama mutlu musun diye sorarsanız. Orada dururum, düşünürüm, taşınırım.

Toplumcu-gerçekçi şiirimizin ustalarından A. Kadir’in dizeleriyle MUTLU OLMAK VARKEN demek geçer içimden.

Mutlu olmak varken bu dünyada, / geceler geldi dayandı kapımıza,

olduk acımızla sarmaş dolaş, / bekledik düşümüzle koyun koyuna.

***

Peki siz hiç mutluluğun resmini yapabildiniz mi? Ben de düşledim, kurguladım, imgeye yatırdım, ama görüntüleyemedim, resmini çizemedim. Nâzım Usta da Saman Sarısı şiirinde çağdaş Tük resminin öncülerinden Abidin Dino’ya

sorar:

‘’Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin? / İşin kolayına kaçmadan ama Gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil / Ne de ak örtüde elmaların / Ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkini / Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin’’

Elbette Abidin Dino, bu soruyu incelikle, içtenlikle, gerçekliğin sesiyle, resmin ve şiirin kardeşliği ile yanıtlar:

‘’Kokusu buram buram tüten / Limanda simit satan çocuklar
Martıların telaşı bambaşka / İşçiler gözler yolunu.
İnebilseydin o vapurdan / Ayağında........

© 9 Eylül Gazetesi