Dünya Kadınlar günü nedeniyle tüm dünyada bir kez daha kadın üzerine konuşuldu, sorunlar dile geldi, bugüne kadar yapılan mücadeleler anlatıldı. Böylece tüm dünyaca 2025’ın 8 Martı için de, çoğu öncekilerin aynısı ya da benzeri hikâyeler yazdık, anlattık, paylaştık. Bir şeyler iyiye gidiyor elbet. Yüzyıllara dayanan mücadele sürecinin önemli kazanımları var. En azından konuşabiliyoruz, kendimizi anlatabiliyoruz, belli ölçüde de olsa ekonomik özgürlüğümüzü elde ettik. Ancak yolun henüz çok başındayız. Cinsiyet eşitsizliğinin tümüyle ortadan kalkabilmesi için çok zamana ve çok daha fazla mücadeleye ihtiyaç var.

Ama asıl sorun cinsiyet eşitsizliğinin de ötesinde insanal bilincin gelişmemiş olması. İnsanlık kendisi için ne yazık ki insanca bir dünya kuramadı. İnsanın kendi eliyle kurduğu dünyada güç yarışı diğer bütün yönelimlerin, değerlerin, ilkelerin önüne geçti ve öyle de devam ediyor.

İnsan önce doğaya hükmetmeyi öğrendi, sonra kendi hemcinslerine. Hükmetmek için gücü ele geçirmek ve giderek de güçten haz almak insancıl bir dünyanın kurulamamasının asıl nedeni olsa gerek. Gücü ele geçirenler güçten yoksun olanları kendi hakimiyetleri ve kontrolleri altına alarak onları kendi amaçları doğrultusunda yönetmenin ve yönlendirmenin yollarını geliştirdiler. Dahası kontrolden, yönetmekten, yönlendirmekten, yani güç sahibi olmaktan haz almaya başladılar. Dolayısıyla da bütün sistem bunun üzerine kuruldu. Gücü elinde bulundurmak, kontrol altında tutmak ve yönetmek. Zamanla bu anlayış kitlesel düzeyde yayıldı ve yerleşti. İlkel çağlarda başlayan, feodal düzenin içerisinde devam eden efendilik ve kölelik sistemi de bu anlayışın içerisinde biçimlendi. Maddi güç sahibi azınlıkların kitlelere egemenliği de, erkeğin, kadını kendi mülkiyet alanı içerisine hapsetmesi de bu sistemin ürünüdür.

Gücü elde tutmak ve hükmetmek giderek bir haz aracı haline de dönüştü. Egemenlik alanını kendi kontrolleri altına alan güç sahipleri güçten yoksun olanları kendi egemenlik alanlarında tutmayı yalnızca........

© 12punto