Nâzım Hikmet,

Üsküdar Paşakapısı

cezaevinde açlık grevindedir.

Ressam Annesi Celile Hanım -gözlerinden rahatsızdır- tek başına bir elinde bastonu bir elinde pankartla imza toplamaktadır.

(Pankartta; 'Haksız yere mahkum edilen oğlum Nazım Hikmet açlık grevindedir. Ben de ölmek istiyorum. Gece gündüz oruçluyum. Bizi kurtarmak isteyenler bu deftere adreslerini yazarak imzalasın' yazmaktadır)

Amacı, oğlunu vazgeçirmektir.

Üç şair Orhan Veli, Oktay Rifat ve Melih Cevdet de Ankara'da 3 günlük açlık grevine yatmıştır.

18.günde doktor tavsiyesiyle eylemini sonlandırır şair.

Ve yeni meclis kurulunca türlü engeller atlanıp Nâzım özgürlüğüne kavuşur, tarih 15 Temmuz 1950'dir.

****

İster "Kadim Dostu",

ister "Yol Arkadaşı "

"Vâ-Nû" diye bilinen Gazeteci Yazar Vâlâ Nûreddin anlatıyor;

"Üsküdar'daydık.

Sokak fenerleri yanmıyordu.

Gece zifiri karanlıktı. Denize doğru yokuştan iniyorduk.

Nâzım ve müstekbel eşi Münevver arkadan geliyordu.

Hiç konusmuyorduk. Sessiz adımlarla yürüyorduk.

Gravürlerdeki Kız Kulesi'nin durumuna göre Osmanlılar'ın Anadolu da kullandıkları başlıca iskele buralardaymış.

O noktaya varınca kara ile denizin buluştuğu kıyıya çakıllar üzerine tomrukların arasına çöktük.

Nâzım Hikmet amacına ulaşacaktı.

Birden eğildi, eline denize daldırdı ve rahatladı.

Sonra sırt üstü yere uzandı.

Yıldızlara........

© Yurt