ABD’nin İran’ı vurması bölgedeki siyasi ve ekonomik istikrarsızlığı daha da tırmandırdı. Gelişmeler Türkiye’yi de olumsuz etkileyebilir. Harita, İran’ın ilk tepki olarak trafiğe kapattığı Hürmüz Boğazındaki petrol tankerlerini gösteriyor.

Öncelikle şunu belirtmeli: ABD Başkanı Donald Trump 22 Haziran İran saldırısıyla inisiyatif almadı. İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu’nun çizdiği hatta ilerleyerek, kendi üslûbunca, kişisel karakteri ve ABD’nin iç siyasetinin dengeleri doğrultusunda hareket etti. Elbette, buradan kendine bir “dünya liderliği” parsası çıkaracaktır. Ancak, gerçek “güdüldüğü” yönde giderek bu adrese çıktığıdır.
İran’ın bu aşamada nükleer kaynaklarının bir kısmını, özellikle de zenginleştirilmiş uranyum stoklarının en azından bir bölümünü başka noktalara taşımış olması son derece mümkün. Ayrıca Fordo, ABD cephaneliğindeki en ağır mühimmat için bile fazla derine gömülmüş bir tesis. Bilinen, tesisin derinliğinin 80 metreden fazla olduğu ve ABD’nin GBU-57 MOP bombasının 60 metre civarına nüfuz edebildiği. Bu nedenle, hedef alınmasına rağmen tamamen devre dışı kalmamış olabilir. Giriş-çıkış noktaları zarar görmediyse, kısmen erişilebilirliğini korumuş olabilir.
Aynı durum Natanz’daki yeni tesis için de geçerli.

Bu aşamada doğrudan ABD hedeflerine saldırması rejimin siyasi itibarı açısından şart ancak stratejik bakımdan olağanüstü maliyetli olacaktır.
Bu durumda İran’ın elindeki en etkili silah, küresel kanıtlanmış rezervlerin yüzde 10’una sahip olduğu, petrol olarak görünüyor.
İran doğrudan ABD hedeflerine saldırmaktan ziyade, günde 20 milyon varil petrolün geçtiği Hürmüz Boğazında ve Yemen’deki, yarı sağlam kalan tek vekili, Ensarullah (Husiler) vasıtasıyla günde 4 milyon varil petrolün geçtiği (halihazırda zaten 2023’ün yarısı kadar) Babülmendeb Boğazı ve Aden Körfezi coğrafyasında petrol ticaretini yavaşlatmak/ durdurmak yolunu tercih edebilir.
Nitekim akşam saatlerinde

© yetkinreport.com