Türkiye’de çalışma hayatında en çok tartışılan konulardan biri, işverenin işçiyi hangi gerekçelerle işten çıkarabileceği olagelmiştir. Özellikle de performansa dayalı fesihler, hem işverenin yönetim hakkı hem de işçinin iş güvencesi arasında dikkatli ve adil bir denge kurulmasını gerektirir. Bu nedenle, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 18 ila 21 inci maddeleri, iş sözleşmesinin feshi sürecini hem şekil hem de esas yönünden sıkı kurallara bağlamıştır. Konu sadece işverenin niyetine göre değil, ispat yükümlülüğü ve objektif değerlendirme kriterlerine dayalı olarak şekillenmelidir.

4857 sayılı İş Kanunu’na göre, belirsiz süreli iş sözleşmeleri, işveren tarafından ancak geçerli bir sebebe dayanarak feshedilebilir. Bu fesih işlemi mutlak suretle yazılı olarak yapılmalı ve feshin gerekçesi açıkça belirtilmelidir. Aksi durumda yapılan fesih, geçersiz sayılır ve işçi, iş mahkemesi aracılığıyla işe iade davası açabilir.

Kanuna ve Yargıtay uygulamalarına göre, performansa dayalı fesihlerde işverenin dikkat etmesi gereken adımlar vardır:
- İş Kanununun 19 uncu maddesine göre işçiye yazılı savunma hakkı verilmelidir.
- Performans kriterleri önceden belirlenmiş ve işçiye bu kriterler bildirilmiş olmalıdır.
- İşçiye performansını düzeltmesi, gerekli kriterleri sağlayabilmesi için uygun süre tanınmalıdır.
- Performans düşüklüğü sürekli nitelik taşımalı, bunun dışında geçici bir süreye, birkaç güne veya tesadüfi duruma dayanmamalıdır.

Yargıtay 9 uncu Hukuk Dairesinin kararlarına göre, iş sözleşmesinin performansa dayalı feshi ancak;........

© Yeniçağ