Sanayi devrimlerinin her biri, üretim araçlarının değişimiyle başladı, ama her defasında insanın rolünü yeniden tanımladı. Buhar makinesi insanın kas gücünü, otomasyon ise dikkatini devraldı. Devrimlerin arasındaki süreler o kadar kısaldı ki; nesiller neredeyse birkaç devrime şahitlik ediyor. Şimdi ise yeni bir eşiğe geldik; insan ve makinenin ortak aklı. Eşikle beraber tereddütler de başladı. Bu defa insanın çalışma hayatındaki rolü bitecek mi, sorusu popüler. Halbuki bu dönemde amaç, insanı sistemin dışına itmek değil, insanla makineyi aynı aklın iki yarısı haline getirmek. Ya da neredeyse sürtünmesiz bir koordinasyon sağlamak.

Dijitalleşme, sensörleşme ve otomasyon başarısı, verimliliği artırdı ama anlamı daralttı. Üretim hatları mükemmelleşti, ancak çalışan motivasyonu ve odağı azaldı. Algoritmalar her şeyi hesapladı ama sezgiye ve yaratıcılığa yer bırakmadı. İşte tam bu noktada ortak akıl ortaya çıktı.
İnsanın yaratıcılığı ile yapay zekânın hesap gücünü birleştiren yeni bir üretim felsefesi.

Şirketler ne yapmalı?

Yeni dönem yalnızca üretim hatlarına robot eklemekten ibaret değil; şirket kültürünü yeniden inşa etmeyi gerektiriyor. Artık yöneticiler, dijital dönüşüm değil, insan–makine bütünleşmesi planı yapmak zorunda. Gerçi, hala dijital dönüşümü ıskalayanlar da mevcut. Akıntıya kürek çekmek olmaz. Bu nedenle şirketler er ya da geç programlarını yeni döneme uyumlu hale getirecekler. Şirketler için mesele üç kuruşa basma kalıp internet siteleri açmak olmamalı. Bakış açısının değişimi ve topyekun üretim ve hizmet akışlarının yeniden yapılanması hedeflenmelidir. Bunun için:

a-İnsan........

© Yeniçağ