Türk dili sahasının ünlü ismi Prof. Dr. Zeynep Korkmaz’ı kaybettik. 104 yaşındaydı.

Zeynep Korkmaz, diyebilirim ki, İ.Ü. Edebiyat Fakültesi’nin dilcileriyle yıllar yılı ders verdiği Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi-Türk Dil Kurumu arasında bir köprüydü. Köprü olmakla beraber İstanbul Edebiyat Fakültesi’nin dilcilerinin “Yaşayan Türkçe” anlayışına daha yakındı.

Zeynep Korkmaz Hocamızın DTCF’de dersine hiç girmedim. İstanbul’da Türkoloji kongrelerinde karşılaşırdık. Ankara’da, Aralık 1991’den itibaren Sovyetler’in dağılmasından sonra Türk ülkeleri bağımsızlıklarına kavuşmuş alfabe birliği, dil birliği çalışmaları başlamıştı. (Ne yazık ki, o çalışmalar hâlâ sürüyor. Ortak Türk alfabesi kararı Azerbaycan-Bakü’de 9-11 Eylül 2024 tarihleri arasında bir araya gelen Türk Dünyası Ortak Alfabe Komisyonu tarafından alınabildi.)

1992’de Türk ülkelerinin ortak alfabe kullanmaları için ilk adım atılmış, bir kongre düzenlenmişti. Gördüğünüz fotoğraf kongrenin hatırası. İkimizin de tebliği vardı.

Türk dili meselesinde hassas olanlar, Zeynep Korkmaz Hocamızın aşağıdaki satırlarıyla İstanbul Edebiyat’ın Türk diline gönül vermiş profesörleri Mehmet Kaplan, Faruk Kadri Timurtaş, Muharrem Ergin, Ömer Faruk Akün, Necmettin Hacıeminoğlu... hocaların yazı dillerini de bilirler birleşenleri ve farklılıkları görürler:

“Yabancı dillerden alınan sözler ya bilim ve teknolojinin gerekli kaldığı, yerli dilde karşılıkları bulunmayan kavram ve terimlerdir. Yahut da genel kültür dili ile ilgili birtakım sözlerdir. Olağan koşullar altında, bir dilin yukarıda belirtilen çeşitli ilişkiler........

© Yeniçağ