Şamanizm, İslâm dinine geçişten önce Türklerin inancıydı. Şamanizm kalıntıları Türklerde hâlâ var. Kalıntılar hiçbir surette Müslümanlıkla çelişmez, dolayısıyla “günah” kategorisine girmez. (Ayrıca “fetret” kavramını hatırlatmama gerek var mı?!)

Müslümanlığı ilk kabul eden Araplar gökten inmediler. Müslümanlığı kabulden sonra Hz. Peygamber’in tebliğiyle birlikte kendilerine bir çekidüzen verdiler. Hepsi bu. Onun için Türklerin hayat tarzına Müslümanlığın ilk yayılma alanına bakarak ölçü koyamayız. Kur’ân-ı Kerîm’de ve sahih hadislerde çerçeve çizilmiştir. Bu çerçeve, Müslümanlığı kabul eden diğer milletlerin yaşama alanlarında etkilidir. Müslümanlığı ilk kabul edenlere biz tâbi olmalıyız denemez; çünkü böyle bir buyruk söz konusu değil! Hak dinde böyle bir buyruk düşünebilir misiniz?!

“Millet”in ilk anlamı ve Batı bağlantılı anlamı üzeninde tartışmaya girmeye gerek yok. Millet Kur’ân’da 15 ayette geçer ve “din” anlamı karşımıza çıkar. Türklerde de Farslarda da “millet” “kavim”i ifade ederken, yine din esastır. Hucurât 49/13 her şeyi ortaya koyuyor:

“Ey insanlar! Şüphesiz sizi bir erkek ile bir dişiden yarattık, tanışasınız diye sizi kavim ve kabilelere ayırdık, Allah katında en değerli olanınız O’na itaatsizlikten en fazla sakınanınızdır. Allah her şeyi hakkıyla bilmektedir, her şeyden haberdardır.”

***

“Şamanizm” deyince; “Türk” deyince, kimileri irkilirveriyor. İrkilmesinler. Hak Teâlâ hayatın çerçevesini çizmiş ve önümüze koymuş.

Yeni bir kitabı hatırlatacağım: “Türk Dünyası Şamanizmi - Ruhlar ve Tanrılar Arasında” “Hazırlayan: Hasan Kızıldağ, Ötüken Neşriyat, 456 s.)

Bu eser bir ortak çalışma. İlim ehli isimlerin........

© Yeniçağ