İbadet, kişinin varlık sebebi ve varoluş şartıdır. Çünkü kişi ancak ibadetiyle yani Rabbine kul olmasıyla, kula ve paraya pula kul olmaktan kurtulur, özgürleşir ve kendine gelir.

Ubûdiyetin / kulluğun harekete geçmesidir ibadet:

Dikey eksen ve yatay eksen. Mekke süreci ve Medine süreci. Enfüs ve âfak’ta aynı ânda yolculuk...

Bütün ibadetler, bu iki ekseni harekete geçirerek kişiyi kirlerden arındırır, temizler, kendine getirir:

Namaz insanı, Hacc hayatı, Zekât maddeyi, Oruç ruhu kirlerden arındırır, temizler.

KULLUK’LA, PUTLARI REDDEDER VE ÖZGÜRLEŞİR İNSAN...

Her ibadet gibi oruç da bir kulluktur (ubûdiyet); insanın kul olduğunu hatırlaması, unutmaması.

Kulluk, özgürleşmektir.

Büyük romancı ama aynı zamanda bilge adam

Dostoyevski, “Tanrı yoksa, her şey mübahtır,” der ve insanın özgürlüğüne Yaratıcı fikrine inanmakla kavuştuğuna

dikkat çeker.

Benzer gözlemleri, ateşst psikanalist Jacques Lacan da yapar.

“Tanrı inancını yitiren bir insan” der Lacan, “Tanrı inancını yitirdiği andan itibaren artık her şeyi tanrılaştırmaya başlamış........

© Yeni Şafak