İftar saatini bildirmek için ezandan başka bir yol yoktu o zamanlar. Ne iftar topu ne televizyon ne radyo. Saniyelerin saatler gibi yavaş aktığı o zamanda bile iftar vakti okunan ezanla birlikte gelmiş oluyordu ve o buz gibi suya ancak besmeleyle bir sarılışımız vardı. Arka arkaya kana kana, dört beş bardak su, kesilinceye kadar. Kesilmek mümkün değil tabi. O fazla su tüketimiyle daha ilk anda, karnımız şişer ağır bir mide bulantısı veya ağrısıyla yemekten de kesilirdik. Suya hasretliği aniden giderme konusunda duyduğumuz aşırı istek suyu kontrollü bir biçimde içmeyi engelliyordu tabi.

Temmuz-Ağustos aylarında

Siirt’te akşamları damlar evin oturma odası veya salonu gibi. Bütün hayat damlarda geçerdi.

İftar sofraları da damda kurulurdu dolayısıyla. Rahmetli babam önceden çarşıdan özenle almış olduğu karpuzu getirip ıslatıp damın duvarına koymuş, böylece biraz ılımasını beklemektedir.

Karpuzu özenle seçmiştir diyorum ya,

öyle sanıyordum ki, kimse babamdan daha iyi karpuz seçemezdi.

Onun için karpuz seçmek, iyi karpuzu denk getirmek rakip kabul etmez özel bir uzmanlığıydı. Kimse ondan daha iyi karpuz seçemezdi yani, o kadar. Karpuzu seçerken kulağına götürüp parmağının tersiyle birkaç kez bir tıklayışı vardı. Dünyanın en ciddi işini yapıyordu o anda. Öylece karpuzu epey yokladıktan sonra seçtiği karpuzun iyi çıkmama ihtimali olmamalıydı. Ama oluyordu. İşte tam o anda karpuzun satıcısına bastığı küfür hepimiz için ayrı bir neşe ve eğlence kaynağı oluyordu.

Karpuzun garantisi olmazdı, o sayede erken yaşta öğrenmiştik.

Hatta karpuzun bu öngörülemezliği evlilikler için bir metafor oluşturuyordu. Evlilik için seçilen eş karpuz gibidir, bütün uzmanlığınızla, öngörü kabiliyetinizle iyi çıkacağını tahmin ederek alırsınız veya tavsiye edersiniz ama her zaman bir sürpriz ihtimali vardır.

Yaz aylarının Ramazan aylarında iftar ile sahur arası vakit çok az olduğundan erkekler için hayat tamamen dışarıda geçer.

Gündüz oruç tutan esnafın çoğu geceleri, özellikle teravih sonrası açıktır ve........

© Yeni Şafak