Ramazan bizi bir kez daha ağırladı, vücud ikliminin en tatlı en anlamlı esintileriyle her yıl olduğu gibi geldi bizi ferahlattı, aydınlattı, hatırlattı, toparladı ve şimdi gidiyor. Terk etmiyor bizi. Bize bıraktığı kendi geliş sebebi emanetlerle baş başa bırakıyor. Kur’an’la, ümmetin birliği düşüncesi ve duygusuyla, onu bize okuyan, öğreten ve bizi tezkiye eden Peygamberin Sünnetiyle… Bunlar Muhteşem bir öğretmen olarak Ramazan’ın bir ay boyunca bizi hazırladığı görev bu emanetler.

Bu emanete hazırlarken, “11 ayın sultanı” olarak Ramazan, zaman üzerinde, hayat ve memat üzerinde hatta kendi bedenimiz üzerinde Mutlak Varlığın tartışılmaz saltanatını okudu bize.

Elbette müminlere yaptı bunu, zaten arınmak isteyene, bu öğretmene kulak verene, bu öğretmenle yol yürümek isteyene… Onu görmezden gelene, ona kulak tıkayana, ısrarla kendi benlik zindanında, ırkçı kibir zindanında, hazcı gafletinde oyalanmakta ısrar edenlere yapabileceği bir şey olamazdı.

Bizden öncekilere farz kılınmış olduğu bize hatırlatılan o oruçla ilk insanla aradaki bütün insanlarla bizi tutan bağları hatırladığımız gibi günümüzde de dünyanın her tarafında aynı oruçla aynı bedenin parçası olduğumuz şuuruna daha fazla vardık. Böylece kelimenin tam anlamıyla tuttuğumuz oruç bizi daha fazla tuttu, tutuyor.

Bu Ramazan’da kalbimiz Gazze’de attı yine.

Siyonist katillerin 471 gün devam etmiş vahşi soykırım girişimleri Ramazan’ın ikinci yarısından itibaren tekrar kaldığı yerden başladı. Kitaptan aşina olduğumuz İsrailoğulları kaypaklığını, güvenilmezliğini bir kez daha yaşadık. Böylece kitaba olan aşinalığımız daha da pekişti. Onlar herşeyi kendi muharref kitaplarından edindikleri mizaca göre yapıyorlar. Onların yaptıkları da, neticede olup biten herşey de Allah’ın kerim Kitabında yazılan gibi cereyan ediyor. Ne eksiğini görüyoruz ne de fazlasını.

Kur’an’ın tarihselliği tartışmaları üzerinden Kur’an’ı bize yabancılaştırmaya, bizi Kur’an’dan uzaklaştırmaya çalışanların gözlerini açabilir mi bu durumlar?

O........

© Yeni Şafak