Gırnata Nasrîlerinin son hükümdarı Ebû Abdullah XII. Muhammed 2 Ocak 1492 günü şehri Katolik Hristiyanlara teslim ettiğinde, Endülüs’te artık ezan sesi duyulan herhangi bir Müslüman belde kalmamıştı. Sonraki 500 yıl boyunca Gırnata -bugünkü adıyla Granada- ezan sesine hasret bir şekilde yaşadı. Nihayet 2003’te ibadete açılan bir camiyle bu hasret sona erdi. Hem de Elhamra Sarayı’nın tam karşı yamacında, vaktiyle Müslümanların yaşadığı Albeyzin mahallesinde. Resmî adıyla Gırnata Ulu Camii’nin oldukça ilginç bir hikâyesi vardı:

1975’te İskoçya asıllı mühtedi Şeyh Abdulkâdir es-Sûfî (1930-2021) vesilesiyle Londra’da Müslüman olan üç İspanyol arkadaş, ülkelerine döndükten sonra kendileri gibi İslâm’ı seçen az sayıda İspanyol’la birlikte Gırnata’ya yerleşmişti. Maksatları ibadetlerini rahatça eda edebilecekleri bir mescit açmaktı. 1980 yılının mayıs ayında girişimleri başlattılar, ancak sonraki zaman içinde resmî izinlerin gecikmesi ve ardından finansal problemler sebebiyle cami bir türlü tamamlanamadı.

Derken, İslâm tarihine ve coğrafyasına derin ilgisiyle tanınan bir Müslüman devlet adamı, Birleşik Arap Emirlikleri’ni (BAE) oluşturan yedi emirlikten Şârika’nın yöneticisi Şeyh Sultan bin Muhammed el-Kâsımî’nin 2001’in yazında Endülüs’e yaptığı ziyaret, her şeyi değiştirdi. Elhamra’nın tam karşısında yarıda kalmış bir cami inşaatı görünce gözyaşlarını tutamayan Şeyh Sultan, projeden sorumlu........

© Yeni Şafak