Biri, Anadolu’nun doğusunda kılıçla yazılmış bir hikâye; diğeri, yaylalarının göğsünde büyüyen cesur bir yürek. Meselenin ne Kars ile ne de Ardahan ile ilgisi olmadığının altını çizmek için bu epik girişi buraya bırakıyorum. Canım ülkemde muhalif olmanın gerçekten zor olduğunu son günlerde bir kez daha görüyoruz. Muhalefetin ezelden ebede Türkiye gerçeklerinden nasıl koptuğunun durakları bu kez Kars ve Ardahan oluyor. Ardahan’da hızlı tren Kars’ta gravyer peyniri Türkiye’nin ana meselelerine perde olurken buluyor kendini. Hayat pahalılığı, asgari ücret ve emekli maaşları, jeopolitik gelişmeler festivalden festivale koşan muhalefetin gündemine bir türlü giremiyor.

Enflasyon varmış, gıda fiyatları artmaya devam ediyormuş, memur emeklisi refah payı alamıyormuş, yeni bir çözüm süreci mi soruları soruluyormuş bunların hiçbirisi Burhaniye-Ören Turizm Kültür ve Sanat Festivali ile Çekirdeksiz Nar ve Tropikal Meyve Festivalinin verdiği heyecanı, Kars’ın gravyer peynirinin verdiği huzuru vermiyor ana muhalefete.

“Festival gibisin katılmak istiyorum” dizeleri her geçen gün farklı coğrafyalarda vücut buluyor. Ama hakkını verelim toplumu bir arada tutan, kültürel mirasımız geleneksel festivallere şimdiye kadar verilmemiş değeri veriyorlar. Evet, Beşyol Kiraz Festivali’nde dallardaki kirazlar kırmızı birer umut ışığı gibi sallanırken, Yırca Zeytin Festivali’nde zeytin dalları barışın ve bereketin sembolü olarak yankılanıyor. Kent Lokantaları ve festivaller üzerinden gerçekleştirdikleri “PR”ın sadece karşı mahallede değil kendi mahallelerinde dahi sorgulandığı gerçeğini görmüyorlar. 1 litre rakı 140 lira misyonu ile ana yurdu gezen muhalefet ekibinin Kars’ta kurduğu çilingir sofrası memleketin sorunlarını çözmek için umut saçıyor.

Memleketin bunca gamı bunca derdi varken muhalefetin payına hayat pahalılığı yerine gravyer peynirinin düşmüş olması, “Asgari ücret 30 bin lira olmazsa bu memleketi size dar........

© Yeni Şafak