Hayat… Birkaç telaşlı sabah, fincan fincan kahve etrafında bitmeyen koşturmacalar ve hep yarına ertelenen düşler. Çalışarak mı sevdiğine sarılarak mı yaşamak. Şafak operasyonuyla işe koşmak mı en çok kendinle buluşabildiğin bir sabaha uyanmak mı. “Keşke daha fazla çalışsaydım” diyen için kısa olan hayat keşke o anları daha çok yaşayabilseydim diyeni yeniden sevmeye davet ediyor.

Birini özlemek için zaman bulabildiğin, sevdiğin şiirin mısralarına derin derin bakabildiğin, sevmek ve özlemek hissine sıkı sıkıya sarılabildiğin, kahve molasına değil ama “seni özledim” mesajına ihtiyaç duyabildiğin bir dünya sunuyor esnek çalışma.

Trafikte kaybolan yıllar, bitmek bilmeyen toplantılar, hafta sonunu bırakın günün bitmesini hayal ederken geçen günler. Kendi ritmimizi yakalayabildiğimiz, pijamalarla katıldığımız esnek çalışmanın büyülü dünyasının keşif yolculuğu başlıyor. Esnek çalışma, hayatı sadece işten ibaret görmeyi bırakıp, gerçekten yaşamanız gerektiğini hatırlatıyor. Kim olduğumuza sarılmaya ihtiyacımızın giderek arttığı bir habitatta ayıcıklı pijamaların sıcaklığı kadar sahici bir yer arayışımız sürüyor. Ve belki de bu arayış, hayatın karmaşasında kaybolmadan bir şeyleri uzaktan sevebilmenin gücünü keşfetmemizi Cemal Süreya gibi bize söylüyor: “…Öyle uzaktan seviyorum seni, kırmadan, dökmeden, parçalamadan, üzmeden, ağlatmadan uzaktan seviyorum…”

ZİNCİRLER KIRILIYOR

Hayatlarını artık sadece çalışarak tüketmek istemeyen insan sayısı arttıkça esnek çalışma modellerinin bir farkındalık olarak yansıması kaçınılmaz oluyor. Eskiden sabah dokuz akşam beş zindanında zincire vurulmuş olan mahkumlar yenilikçi çalışma modelleri ile kapalı cezaevinden açık cezaevine nakil olmanın mutluluğunu yaşıyorlar.

Dünya genelinde her gün 30 milyona yakın power point sunumun yapıldığının öne sürüldüğü bir evrende, sunum yapanın da dinleyenin de ızdırabı her geçen gün artıyor.........

© Yeni Şafak