Duydum ki konkordato ilan edenleri küçümsüyormuşsun,

Milletin kepenk sesini istatistik sanıyorsun, etme.

Ey döviz, seni mukaddes sandılar,

Artışını mucize, düşüşünü günah saydılar, etme.

Ey faiz, kalplerin ritmine karıştın,

Halkın umudunu taksit taksit topluyorsun, etme.

Bir zamanlar alın teriyle ıslanan toprak,

Şimdi borsa terimleriyle sulanıyor, etme.

Fas’a, Mısır’a gitmeyi planlayanları görmüyor

Turizm gelirine umut diyorsun, etme.

Yüksek faize hâlâ inat ediyormuşsun

Sonra krediye ulaşamayan sanayiciye sabır diyorsun, etme.

Hayat pahalıymış diyor halkın sesi,

“Enflasyon düşüyor” diye gülümseyip geçiyorsun, etme.

Hayat pahalılığını “psikoloji” diye tanımlıyorsun,

Halkın psikolojisini ekonomiyle ölçüyorsun, etme.

Market rafları mezar taşı gibi dizilmiş,

Her etikette bir umut defnedilmiş, etme.

Raflarda fiyatlarla başa çıkacak gücümüz yokmuş meğer,

Ama hâlâ “yumuşak iniş”ten bahsediyorsun, etme.

Hatice teyze pazar filesine sessizliği sığdırıyor,

Sen bunu “tüketici güveni” zannediyorsun, etme.

Konut kiraları göğe çıkmış,

Ama gökyüzü hâlâ vergisiz kalıyor, etme.

Ey Merkez Bankası, bağımsızlık makamında oturansın,

Talimatla faizi yüksek tutup hâlâ “piyasa dostuyum” diyorsun, etme.

Her şeye vergi var,

Bir tek vicdansız kazanca yok diyorsun, etme.

Ey ekonomi yönetimi, milletin sabrını sınayan kişi,

Gerçeği grafiğe, yoksulluğu sessizliğe........

© Yeni Şafak