Neymiş... Demek olabiliyormuş…

Tamamı sivil, tamamı barışçıl, tamamının Filistinlilere sarılmaktan başka niyeti olmayan, onlarca ülkeden ‘insan’-ki hükümetlerinin bir kısmı aktivistleriyle aynı fikirde değil-İsrail ablukasının kırılabileceğini, katillerin çaresiz kalabileceğini dünyaya gösterdiler…

Gösterdi ama bu ifade ‘kibar’ kalır…

Geçtiğimiz çarşamba-perşembe, navigasyon haritalarında İsrail donanmasının sıyrılıp Gazze karasularına ilerleyen tek bir nokta kalmıştı. Muhtemelen yakalanacaktı, yakalandı da, ama o an herkesin bayrak gemisi oldu. O ‘nokta’nın mesajı sadece İsrail’e olamaz. Yanıp sönen o tek nokta, 193 ülkenin suratına da sesi yerkürenin her yerinden duyulan bir şamar patlattı…

Yoksa, İsrail’in suratına tükürseniz ne olacak? Sumud filosunu görünce tövbe edeceğini mi sanıyorduk? Ama İsrail’in çaresiz bırakılabileceğini gösterdi. Hep birlikte, ‘demek 100 gemi, 1000 kişi olsa dağılacaklarmış’ dedik.

Sumud bu anlamıyla İsrail’i zaten adam yerine koymadı, dünya devletleri arkamda mı’ diye de bakmadı. Küresel kamuoyuna yani vicdanı olanlara seslendi…

Bunları niye yazıyoruz; işin başında, İsrail soykırımının minimum 65 bin masumun kanına girmesinden çok önce, birçok anlı-şanlı uluslararası organizasyon çatısı altında toplanıp vahlanan ülke liderleri, sadece 30-40 tanesi, Gazze’nin kapısına dayansaydı, tek başlarına ve korumasız, yüzlerce binlerce yayın organı bunu dünyanın başından aşağı dökecekti ve onlara minnet etmeye de gerek yok, her biri içeri girdiğinde, İsrail siyaseten düşecekti.

İşte Sumud’un tokatı budur. Bebek kanı içmiş, “bütün insanlığı öldürmüş” İsrail’e karşı hâlâ ‘ne yapılabilir’ diye toplantı mı yapılır? Madem başka türlü müdahaleden ABD yüzünden korkuluyordu, işte bu yapılabilirdi. Ve emin olunuz o da çekinirdi. ‘Reel politik’ diye yırtınanların nasihatleri zerre işe yaramadı. ‘Moral........

© Yeni Şafak