Sarı saçlarını yastığa yaymış küçük kız bir masumiyet timsali olarak uyuyor. Kuşkonmazın minik yapraklarından süzülen gün ışığı kızın yüzünde, alnında, saçlarında bir anne şefkati ile dolaşıyor.

Çil horoz ötüyor, anaç tavuk civcivlerini gezdiriyor.

Ortan-caların, at kestanesinin, zambakların tomurcukları şişmiş, nerdeyse patlayacak.

Kırlangıç yuva yapıyor ve evvelbahar rüzgârı dağlardan aldığı çiğdem kokusunu ovalara yayıyor.

Küçük kız az sonra kirpiklerini kırpıştırarak iri mavi gözlerini açacak.

Havada bir rayiha.

Aa! Saksıdaki karanfil açmış. Mor karanfil o gece yana yana açılmış, odayı kokusu ile doldurmuş.

Küçük kız biraz doğrulup karanfil saksısına bakıyor. Bakıyor ve gülümsüyor. Gülünce yüzünde gamzeler.

Annesi sabah kahvaltısı için patates kızartıyor. Yağa düşen patateslerin cızırtısı.

Dışarıda arı, sinek, kuş sesi.

Kız yavaşça iniyor yatağından ve pencereye gidiyor. Aşağıda çardak........

© Yeni Şafak