Cumhuriyet Halk Partililer, yerel yönetimlerde siyaset adına dahiyane bir yöntem keşfettiler. Belediyelerde çivi çakmadan, kılını kıpırdatmadan siyaset yaptıkları için ellerinde kalan boş vakti ve yatırımdan arta kalan parayı kendi iletişimlerine harcıyorlar. Böylece İzmir gibi dünyanın en kötü yönetilen belediyelerini bile tekrar tekrar kazanabiliyorlar.

Cumhuriyet Halk Partisinin aksine AK Parti ise kalkınmacı, yatırımcı ve hizmet partisi olduğu için yatırım, kalkınma ve yerel yönetimlerde hizmet kültürüne aşırı dozda sarıldı. Bu yüksek hizmet motivasyonu, AK Parti’ye sosyolojiyi unutturdu. AK Parti, yaklaşık 15 yıl boyunca belediyelerde uçsuz bucaksız hizmet sunarak, güçlü ekonomi ve güçlü liderlik sayesinde halkla konuşmaya, kendisini anlatmaya neredeyse ihtiyaç duymadı. Dünyada hiçbir hükümete nasip olmayacak şekilde, yüzde 50’ye yakın oy zaten “hakk-ı müktesep” gibi AK Parti’ye geliyordu.

Bu nedenle 2019 seçimlerine giderken partinin kendi içinde en çok tartıştığı konu, partililerde oluşan halktan kopukluk ve kibir meselesiydi. Sayın Cumhurbaşkanı, taksici görünce “Hasan abi” der, yaşlı birini görünce elini öper, şehit annesiyle birlikte ağlar, derdi olan kişinin derdine ortak olurken; o dönemde parti teşkilatlarının halktan uzak ve mesafeli tutumunu asla kabullenememişti.

CHP’ye dönecek olursak, 2019 seçimlerinde İstanbul ve Ankara’yı kazanan CHP; İzmir, Kadıköy, Beşiktaş, Çankaya, Bakırköy ve Karşıyaka’daki belediyecilik anlayışından farklı bir yöntem izlemedi. İmamoğlu, kendi ifadesiyle “Kadir Topbaş, İstanbul’un altyapısını 2030 yılına kadar tamamladı. Ben böyle büyük yatırımlarla uğraşmadan doğrudan halkla ilişkiler, reklam ve siyaset yapacağım” demişti ve bunu da uyguladı.

Bütün eleştirilere rağmen -ki AK Parti İstanbul’da alışılmışın dışında güçlü bir muhalefet yürüttü ve İBB Meclisi’ndeki tartışmalar TBMM........

© Yeni Şafak