“Zulüm her gün, her saat mevcut karanlığı koyulaştırıyor. Mazlumların, masumların, yoksulların âsumana yükselen feryadı her gün, her saat katlanarak artıyor” diye yazmış Mustafa Kutlu ağabeyimiz, ‘İlmihal Yahut Arzuhal’ kitabında.

Bir deri bir kemik kalmış, çökmüş göz çukurlarından donuk bakışlarını içimize saplayan masum çocuklar… Onları bir şekilde, elinde çare olabilecek hiçbir şey yokken hayatta tutmaya çalışan perişan anneleri… Nefesleri tükendi tükeniyor acıdan… Dillerinde yardım dilekleri değil, artık yalnızca Allah’a niyazları…

Bu saatten sonra artık ne kadar uzun yaşarsak yaşayalım hatırımızdan çıkmayacak bu fotoğraflar… Gazze’de çok acılar yaşandı ve hepsine şahit olduk. Ama bu fotoğraflar kadar acısı sadece bugün değil, tarih boyunca belki de hiç yaşanmamıştı daha önce. Zalime karşı hınç biriktikçe birikiyor içimizde. Ama sadece o kadar değil; o mazlum, o güzel, o zeytin gözlü, o Akdeniz gönüllü güleç çocukları yeryüzünün gördüğü en büyük zalimliğe karşı tek başlarına bırakmanın getirdiği derin hayal kırıklığı da kendimize karşı büyük bir hınç olarak birikiyor içimizde.

Kolay kolay barışamayacağız kendimizle artık! Masumiyetimizde onarılamaz kara delikler açıldı.........

© Yeni Şafak