Türk halk müziğini oluşturan eserlerin bir çoğu halk ve divan edebiyatımızın şairlerinin ve ulu ozanların yazdıkları, çalıp söyledikleridir.

Şairler, ulu ozanlar ve halk için cenk eden yiğitlerin kahramanlık ve mertlik konularını işledikleri şiirleri manzum eserleridir.

Halkın acısını, yaşadığı baskıları, gördüğü zulümleri, gurbetteki sıla hasretini şiirlerinde yansıtmışlardır.

Ama büyük bir çoğunluğu bu dünyanın fani, baki olanın yüce Mevla olduğunu anlatmışlardır.

Dillerinin döndüğünce...

Kimi zaman saz ile,

Kimi zaman cümbüş ile,

Kimi kavala söylemiş deyişlerini,

Kimi karlı dağlara...

Kimi zindanlardan haykırmış yüreğinin sesini,

Kimi darağacı yolunda...

Ama ortak bir noktaları var; o da boyun eğmemişler.

Serden geçmişler, sırdan geçmemişler.

Bedel ödeyen halkın sesi olmuşlardır.

Sadece sesi olmakla kalmamış, yanmış, yakılmış, sürülmüş ve de halkı için darağacına çekilmişlerdir.

Sen yanmasan, ben yanmasam nasıl çıkar karanlıklar........

© Yeni Mesaj