Hatıralar, hatıralar… Yürek yakan hatıralar… Biz avukatların kapısından 4 kişi girerse inanın ikisi yaramaz adamdır. Gelip bizlere işine geldiği gibi olayını anlatırlar. Çoğu defa da bizi kandırırlar. Biz de onun anlatımına göre işi götürmeye çalışırız. Efendim henüz bir yıllık avukatım.

Bana göre uçan, kaçan elimizden kurtulamaz. Bir işi yapabilir misin sorusu bana hakaret gibi geliyor. Gerçi bu kan genç avukatların çoğunda bulunur. Bir tanıdık telefon etti. Hoca sana birini gönderiyorum işini mutlaka bitiriver, dedi. Adam geldi. Fötr şapkalı, şapkasının üstünde bir de horoz tüyü olan, güzel giyinimli birisi. Olayını anlattı. Aksaraylıymış. Almanya’da çalışıyormuş. Boşandığı eşi kendisinin yıkılmaya yüz tutmuş kerpiç evinin kilidini kırmış orada oturuyor.

Evi kat karşılığı mütehaide vermiş ama kadın çıkmadığı için iş sürüncemede kalıyormuş. Hatta bu evde ahlaka aykırı işlerde yapıyormuş. Aksaray’da iki avukata gitmiş ama onlar da çıkartamamışlar. Bana bu kadını çıkartabilir misin, dedi. Bu söz bana hakaret gibi geldi. Hemen çıkartırım, dedim. Ücreti konuştuk itiraz etmeden kartımı aldı, vekalet çıkartıp geldi.

Yarın benim araba ile gitmeyi kararlaştırdık. O gitti. Şöyle bir düşündüm bu iş fuzuli şagilliğe girer. İki şekilde hukuki muamele yapılabilir. Dava açılabilir ama çok uzun sürer. Bir de idari yolla o yerin en büyük mülki amirine başvurulur. İdare kanalı ile tahliye sağlanabilir. Ancak adam iki defa dava açmış bu yolda işe yaramayabilir. Beni bastı bir ateş. Terliyorum. Yanıma girip çıkan katiplerim ağabey hasta oldu isen hastaneye gidelim, diyorlar. Çıkartırım dedim. İyi bir........

© Yeni Meram