Nazime KOZAL

(Nazime Kozal, hiç unutamadığı güzel köyü Pelatusa’yı yazdı... Duygu yüklü bu güzel yazısını paylaşıyoruz. S.U.)

“Bugün doğduğum, çocukluğumun geçtiği hiç ama hiç unutamadığım güzel köyüm Pelatusa'daydım. Nasıl unutur ki insan, o küçücük evcikte 8 çocuk büyüten annem babam. Bugün hiç evimi bırakıp gidesim gelmedi, annemin ilk defa evine girip hüngür hüngür ağlağı o an geldi gözümün önüne, çok duygulandım. Bir daha köyüne gelemez çünkü çok hasta. İyi ki gelmişiz ve onu getirmişiz. Avlumuzdaki badem ağaçları. Hele bir tanesi çok anlamlı, altında komşularımızla kahve içerdi annem, şimdi çiçek yüklü, çalasını yemekten karnımıza ağrılar girerdi.

Blacez’e kadar yürüdüm orada harnıplarımız vardı, babam silkelerken başımıza düşerdi, canımız yanardı. O da güzel bir anı olarak kaldı. Yolda laleler harika bir görüntüydü, güzeldi, sanki ekilmiş gibi...

Babam ve annemin birlikte ektikleri bostanı unutabilir miyim, yazda her gün karpuzları beklemeye giderdik. Kışa kadar karpuz yerdik.

İlkokulda 5 daş oynadığımız o güzel çocukluğum 23 Nisanlar güzel öğretmenlerim, sizleri unutmak mümkün mü. Sonra Poli’ye ortaokula, bir baktık 1975’te güzelim köyümüzü terkedip kuzeye geçmişiz münavebe usulüyle.

Hep rüyalarımızda...

Rahmetli canım Huriyabcığımın evinde oturan güzel insan Panikos'a ve eşine misafir oluruz her geldiğimizde. Çok teşekkürler misafirperverliklerine.

Bugünlük bu kadar, yine geleceğim güzel köyüm.

Hoşçakal...”

Nazime Kozal, Afrodit parkuru gezisinde...

GEÇMİŞLE YÜZLEŞMEYE DAİR ARDA ARIKAN’DAN ŞİİRLER...

“Neşe ablaya bir doğum günü hediyesi...”

Neşe Yaşın...

Arda ARIKAN

Yurdunu sevmeliymiş insan,

Öyle diyor hep baban,

Ama sen, Neşe,

O yaralı adada buldun sevgiyi iki yanda.

Şiirlerinle bağladın iki yüreği,

İkiye bölünmüş sokakları,

Bazen Lefkoşa'nın ortasında,

Bazen bir Rumca dizede buluştu kelimelerin.

Bugün senin doğum günün,

Ve ben düşünüyorum,

Hangi yarsını sevmeli Kıbrıs'ın?

Sen sevmişsin hepsini,

Zeytin ağacının gölgesinden

Sıcak kumsallarına kadar.

Sen ki sözcüklerinle barışı çizdin,

Sınır taşlarına inat,

Bugün resminde ışıldasın diye,

Yazıyorum bu dizeleri,

Ve fısıldıyorum sana:

"Nice yıllar, Neşe abla,

Adanın gülen yüzü,

Birlik ve umudun sesi."

“Nilgün Güney’in ‘Palekitre katliamından geride kalanlar’ tablosu için bir şiir...”

Nilgün Güney'in 'Palekitre katliamından geride kalanlar' başlıklı tablosu...

Arda ARIKAN

Bir annenin sesi kalır rüzgârda,

adı fısıltıya dönüşen bir çocuğun…

Bir babanın ayak izleri kaybolur kumlarda,

elleri hâlâ bir başı okşar gibi havada…

Kırık bir düğme, paslı bir kemer,

tek bir çorap, yarım kalmış bir mektup…

Hepsi anlatır susturulmuş bir hayatı,

toprağın derinliklerinde unutulmayı reddederek.

Gece olup da herkes uyuduğunda

bir mezar açılır gökyüzüne doğru,

bir ses yükselir:

“Buradayım… Beni unutma…”

Ama adları yoktur artık,

yüzleri bir resimde bile değil.

Bir annenin yüreğinde atan bir boşluk,

bir çocuğun rüyasında beliren gölge…

Ve bir avuç papatya,

kan lekeleriyle sulanmış toprakta

sessizce büyür,

sessizce ağlar…

GEÇMİŞLE........

© Yeni Düzen