Kıbrıs’ın tek kayıp milletvekili olan Cengiz Ratip’in oğlu Birtan Gökeri, “Babam dokunulmazlığı olan bir milletvekili olduğu için ve naaşının bulunamaması için gömü yeri birkaç kez değiştirildi” dedi.
Birtan Gökeri, 14 Şubat 1964’te “kayıp” edilen babası Cengiz Ratip’i Meclis Kütüphanesi’nde düzenlenen anma töreni ardından sosyal medya paylaşımında şöyle yazdı:
“Babam, şehit Cengiz Ratip, EOKA B faşist örgütü tarafından katledilişinin ve kayıp edilişinin 61. Yıldönümünde, KKTC Meclisi'nde düzenlenen anma töreniyle bugün anıldı. 1931 yılında Baf kazasına bağlı Pelatusa'da (Karaağaç) dünyaya gelen Cengiz Ratip, 10 Eylül 1961 tarihinde Baf bölgesinden milletvekili olarak seçildi. Kıbrıs Türk halkının bölgedeki güvenliği için gece gündüz çalıştı. O dönemde iki toplum arasında bölgede meydana gelen huzursuzlukların barışçı yollarla çözülmesinde üstün bir rol oynadı. İki tarafça da esir alınan kişilerin tekrar kurtarılması ve serbest kalmasında çok etkili oldu. 14 Şubat 1964 tarihinde, yine esir alınan bazı Türkleri kurtarmak için, görüşmelerde bulunmak üzere Poli'nin Rum kesimine arkadaşı öğretmen Turgut Sıtkı ile aracı ile geçtikleri anda öldürülerek kayıp edilmişlerdir. Dokunulmazlığı olan bir milletvekili olduğu için ve naaşının bulunamaması için gömü yerleri birkaç kez değiştirilmiştir. O dönemde onların naaşlarının geri alınması için Türk tarafının ne kadar gayret gösterdiği veya göstermediği hala bir sırdır. Halbuki, bu durum, İnsan Hakları Mahkemesi’ne ve dünyanın bu konuda önemli kurumlarına şikayet edilebilirdi. O, milletvekilliği döneminde aldığı maaşının tümünü fakir mücahitleri ve fakir halkına veren, gece gündüz çalışan bir insandı. Zaten iyi kalpliliği yüzünden çok seviliyordu. Bölgede Türk tarafı savunma yapabilmişse veya pek çok Türk ve Rum hayatta kalabildiyse onun bunda büyük bir payı vardır. O hem milliyetçi, hem de insanlar arasında din, dil, ırk farkı gözetmeyen hümanist bir kişiliğe sahipti. Onu artık kan dökülmesini istemeyen Kıbrıs'taki tüm insanlar biliyor. O canını kaybetti ama iyilikleri ve adı her zaman yaşayacaktır. Böyle bir babanın evladı olduğum için onunla gurur duyuyorum. Onun değerini bilen Kıbrıs'taki insanlar adını hiçbir zaman unutmayacaktır. Dünyada ve Kıbrıs'ta savaşlarda canlarını kaybeden tüm insanlara rahmet dilerken, savaşları dürtenleri de şiddetle kınıyorum.”

Cengiz Ratip'i anma töreninden... Foto TAK

*** GİDENLERİN ARDINDAN…

“Müteşebbiscilikten küresel ekonomiye; Baf’tan Mağusa ve Londra’ya: İrfan Nadir, Safiye Nadir ve Asil Nadir…”

Ulus Irkad

İrfan Nadir’in ismini ilk defa 1962 yılında duymuştum. 1960 yılında Çağlayan Gazinosu’nun meşhur barmeni olan dedem Mustafa Irkad Londra’ya çalışmaya gidip de 1962 yılında iki yıl çalıştıktan sonra geri geldiğinde İrfan Nadir’den bahsediyordu. Orada konfeksiyon fabrikası vardı ve çoğu Kıbrıslı önceleri onun konfeksiyon fabrikasında çalışıp yer ettikten sonra başka yerlerde de iş bulabiliyordu. Dedem Mustafa Irkad, İrfan Nadir’den bol bol bahsediyordu. Gene dedem “Atinalı” diye Baflı bir tanıdıktan da bahsederdi ki sanırım Londra’da birlikte çalışmışlardı.

İRFAN NADİR BAFLIYDI
İtfan Nadir Baflı’ydı ve gençlik yıllarında bir emekçi olarak hayatını kazanmaya başlamıştı. Hayatını kazanmak için bayağı zor şartlarla karşılaşmıştı. Akrabalarının çoğu da Baflıydı. Ailenin kökeninin Balkanlar olduğu ve babasının son zamanlarına kadar aynen Balkan göçmenleri gibi giysiler giydiğini, mavi dizlik giymeyi tercih ettiğini yeğeni Ergül İnatçı bana anlatmıştır. İrfan Nadir’in annesinin adı Bahriye’ydi. Akrabaları baba ismini hatırlayamadı. Ergül İnatçı’ya göre İrfan Nadir’in Baf’ta iki de kızkardeşi vardı; Şaziye ve Nafiya… Şaziye 1963 öncesi Baf’ta hayata gözlerini kapamıştı. Şaziye’nin Baf’ta bir de Mehmet Sinemacı diye bir oğlu vardı. Mehmet Sinemacı ve İrfan Nadir’in diğer kızkardeşi Nafiya, 1963 yılında Londra-İngiltere’ye........

© Yeni Düzen