Birgül Kılıç YILDIRIM

Kıbrıs… Akdeniz’in ortasında bir cennet parçası. Güneşin sıcakça dokunduğu zeytin ağaçlarının, masmavi denizlerin, tarihle yoğrulmuş sokakların adası. Ama bu güzel topraklar, zaman zaman tarihin sert yüzüyle karşılaştı. 20 Temmuz 1974, adanın tarihine derin bir iz bırakan günlerden biri oldu.

Bu tarihin adı kimine göre “barış”, kimine göre “acı” oldu. Kimi anneler evlatlarını yitirdi, kimi çocuklar babasız kaldı. Evler terk edildi, komşuluklar sustu, hayatlar bölündü. O gün yaşananlar, sadece bir askeri hareketin değil, iki halkın kalbinde açılmış derin bir yaranın da başlangıcıydı.

Ama zamanın en büyük gücü, iyileştirme yetisidir. Yıllar geçtikçe yaralar kabuk bağlar, hafızalar olgunlaşır. Acılar hâlâ taze, kayıplar hâlâ yüreklerde ama artık geçmişin gölgesinden çıkıp geleceğin ışığına bakmanın zamanı. Çünkü Kıbrıs, sadece bir geçmiş değil; umut dolu bir gelecek de olabilir.

Kıbrıslıtürkler ve Kıbrıslırumlar… Aynı gökyüzünü paylaşan, aynı yağmurda ıslanan, aynı rüzgârda savrulan insanlar. Belki diller farklı, belki hikâyeler ayrı ama gözyaşlarının rengi aynı. Kaybedilen her can, hangi taraftan olursa olsun, insanlığın ortak acısıdır.

Bugün, barış sadece bir dilek değil, bir zorunluluktur. Gelecek nesillerin nefretle değil, anlayışla büyüyebilmesi için; geçmişin ağır yükünü sevgiyle hafifletmek gerekir. Kıbrıs’ın sokaklarında çocuk kahkahaları, öfkenin yerini alsın. Müzikler karışsın birbirine, diller birleşsin şarkılarda. Duvarlar değil, köprüler inşa edilsin aramızda.

Çünkü barış, geçmişi unutmak değil; geçmişten ders alarak geleceği birlikte inşa etmektir. Ve bu ortak gelecek, Kıbrıslı her yüreğin içinde büyüyebilir.

20 Temmuz’un gölgesinde bir kez daha hatırlıyoruz: Acılar ortak, umutlar da öyle olmalı. Barış, sadece bir kelime değil; bir niyet, bir irade, bir yoldur. Ve o yolda yürümek, hepimizin sorumluluğudur.

Kıbrıs’ın geleceği, barışla yazılsın. Kalemimiz sevgi olsun...

Bu sayfada gördüğünüz fotoğrafın, bu güzel karenin mimarı, Süt Babam Antreas Efstathiu’yu bulmam Sevgul Uludag sayesinde…

Birgül Kılıç Yıldırım, solda babası Mehmet Kılıç, sağda 'Süt Babası' Antreas Efstathiu ile...

*** KIBRIS’TAN BARIŞ İÇİN BİR ŞİİR…

“Aynı gökyüzüne bakan yüzler için…”

Birgül Kılıç YILDIRIM

Bir ada düşün,

Zeytin ağaçlarının gölgesinde büyüyen çocuklar,

Deniz kokusuyla uyanan sabahlar…

Bir ada düşün,

Hem gülüşler hem de gözyaşlarıyla yoğrulmuş topraklar.

Yıl 1974, aylardan Temmuz

Güneş battı o yaz sabahında biraz erken,

Sokaklar sustu, kalpler bölündü.

Kimi evladını yitirdi,

Kimi çocukluğunu…

Kimi bir anahtarı hâlâ cebinde taşır,

Dönemediği evin kapısı için.

Ama........

© Yeni Düzen