Erenköy’ün yerleşime açılabileceği fikrini ilk defa Meta Hatay’dan duydum. Bir sohbet esansında Mete, Erenköylü Kıbrıslı Türklerin topraklarına sahip çıkmaları, köylerine yerleşmeleri veya topraklarını işletmeleri fikrini ortaya attı ve böyle bir adım atılırsa, bölgenin trafiğe de açılabileceğini söyledi.

Doğrusu, ben yaratıcı fikrin güven yaratıcı bir önlem olabileceğini düşündüm. Konu üzerinde kafa yormaya karar verdim ve bölgeye bir ziyaret düzenledim. Tabii, Erenköy’e girilemeyeceği için Pirgo köyünde konakladım ve aşağıdaki yazıyı yazdım.

Dillirga’nın Kıbrıslı Türklerin Kolektif Hafızasındaki Yeri Üzerine

Dillirga bölgesinin, özellikle Erenköy’ün yakın Kıbrıs tarihinde hem Kıbrıslı Türkler için, hem de Kıbrıslı Rumlar için apayrı bir yeri vardır.

Kıbrıslı Türkler, Türkiye’den silah getirmeye Erenköylü balıkçılarla başladılar. Adanın kuzey-doğu sahillerinde yer alan köyden kayıklarıyla Türkiye’ye ulaşan Kıbrıslı Türklerin 1956/57 yılında amatörce başlattığı silah sevkiyatı daha sonra profesyonel bir askeri örgütlenmeyle devam etti.

1964 yılında devam eden toplumlararası çatışmalar esansında yurt dışından gelip Erenköy ve Dillirga bölgesinde toplanan öğrencilerle diğer Kıbrıslı Türkler, Kıbrıslı Rumların saldırılarına karşı direndiler ve bölgede birkaç yıl mahsur kaldılar.

Bu, aynı zamanda Kıbrıs Sorunu, “anavatandan beklentiler” ve savaş ve barış konularında tam bir sorgulama dönemi oldu.

Bu deneyimin 1960 sonrası Kıbrıs Türk Solunun oluşumunda önemli bir yeri vardır. Başta Naci Talat, Alpay Durduran, Özker Özgür gibi 1960 sonrası Solun kurucu isimleri ve daha birçok kişi için, Erenköy ve civarında yaşadıkları savaş deneyimi bir dönüm noktası oldu.

Solun, anti-militarizmin ve savaş karşıtlığının yolunu bu deneyimin ışığı/karanlığı altında buldular.

Erenköy savunması, Kıbrıslı Türklerin başka bölgelerde ortaya koydukları direnişe benzemez.

Baf, Limasol ve Larnaka gibi bölgelerde yerel direniş söz konusu iken, Erenköy ve civarında Kıbrıslı Türkler yerel-ötesi geniş bir katılımla........

© Yeni Düzen