Vefa sadece bireysel bir duygu değil, toplumsal hafızayı ayakta tutan bir köprü, geleceği inşa eden bir temel taşıdır. Mağusa Futbol Masterleri Derneği'nin Bodrum'daki dostluk maçı, kaybedilen bir dostun anısıyla, yıllara meydan okuyan dayanışmanın, sivil toplumun ve insani bağların yaşatıldığı örnek bir buluşmaya dönüştü. Bazı maçlar asla bitmez; çünkü skor değil, yürek kazanır.

Futbolun sadece 90 dakika süren bir oyun olmadığını çok duymuşuzdur. Ama bazen 60 dakikalık bir maç, yılların anlamını taşıyabilir. Hele o maçı oynayanlar gençliğin coşkusunu değil, hayatın yükünü taşıyorsa… Hele ki o saha sadece bir spor alanı değil de geçmişle bugün arasındaki köprüyse… İşte o zaman o karşılaşma bir oyundan çıkar, bir insanlık hikâyesine dönüşür.

22 Haziran sabahı Bodrum, sıradan bir yaz gününe değil, belleğin ve dostluğun yeniden canlandığı bir güne uyandı. Mağusa Futbol Masterleri Derneği, Bodrum Masterler Derneği’nin davetlisi olarak Bodrum Şehir Stadı’nda sahaya çıktı. Kâğıt üzerinde bir dostluk maçıydı. Ancak aslında sahada oynanan şey, yıllara meydan okuyan bir hatırlama, bir selamlaşma ve bir anma ritüeliydi.

Mağusa kafilesi, Bodrum’a vardığında, o bilindik deplasman telaşından farklı bir ruh hâli içindeydi. Takım üyeleri, birbirlerine hafifçe tebessüm eden ama kelimeleri dikkatle seçen bir suskunlukla eşlik ediyordu. Çünkü bu maçın gizli bir sahibi vardı: Tanju Nayman. Geçtiğimiz yıl aramızdan ayrılan bu değerli dost, o gün herkesin aklındaydı, yüreğindeydi. Onun ismi, sadece formaların içinde değil, oyuncuların bakışlarında, adımlarında, sessizliğinde dolaşıyordu.

Maç öncesi Tanju Nayman’ın mezarı başında düzenlenen küçük anma töreni, fazla söze gerek bırakmayan türdendi. Bazen bir baş eğiş, bir göz göze geliş yeterlidir. Kelimeler eksik kalır, duygular devreye girer. İşte tam da böyle bir sessizlik hâkimdi o sabah. Herkes aynı şeyi söylüyordu, sessizce: “Unutmadık.”

Maç........

© Yeni Düzen