Yıllardan 1984, Sezen Aksu’nun yeni albümü “Sen Ağlama” piyasaya çıktığı zaman. İşte o plak dönüyordu plak çaların üstünde.

İnsan 40 sene öncesinin duygularını bugün nasıl aynı sıcaklıkta hissedebiliyor sorusunu, gevşemeye başladığı koltuğunda kendi yüreğinde hissetti. “Sen ağlama dayanamam, ağlama göz bebeğim sana kıyamam” diyordu Sezen Aksu.

Şarabından bir yudum aldı, ağızında tuttu ve yutkundu. Üzümün kekremsi tadı genzine hoş bir yakma bahşederken, insan şarkılara tutsaktır diye geçirdi aklından, tekrar bir yudum daha şarabından alarak.

Her şarkı bir anıyı belki de bir acıyı tetikliyordu.

Hani acıklı ağlamaklı şarkılardan insan nasıl zevk alır diye düşünmüştü yıllar öncesinde. Ondan dolayı arabesk denen müziğe top yekün karşı çıkmıştı zamanında. Şimdilerde olgunlaştı hatta mesleği icabı müziğe daha sosyolojik açıdan bakmaya başlamıştı. Anladı ki aslında arabesk ya da acı dolu şarkıları insanın beğenmesi, içselleştirmesi, kadercilikten öte kendi acılarının bir tercümanı olarak hayat bulmasının bir aracıydı.

Şarkılar insanı........

© Yeni Düzen