Hatırlamak, suça dönüştü.

Kendi çocukluğunun bahçesine adım atmak, bir mahkûmiyet şimdi.

***

Limasol’a her gidişimizde, annem evine uğramak ister.

Gideriz.

Çoğu zaman girer de…

Evde oturan eski bir zanlı…

Güneye sığınmış bir Kıbrıslı Türk gurbetçi.

Yoksul.

Yalnız.
Garip.

“Gel teyze,” der, “kendi evinden mi kovacağım seni?”

***

Diplomasiden nasibini almamış, diyalogdan yoksun bir zihin, kaba kuvvete sığınır.

Ne geleceğe dair bir öngörüleri var…

Ne de çözüm için bir niyetleri.

Bölünme ne kadar derinleşirse, o kadar keyifleniyorlar.

İlhak istiyorlar aslında…

Ama yürekleri yetmiyor bunu söylemeye.

***

İlkel zamanların “dişini göster” anlayışı yerine, uzlaşı yeteneğini kullanıyor modern insanlar…

Kimilerinin bildiği tek yöntem gerilim........

© Yeni Düzen