“İşçisin sen, işçi kal; giy dedi tulumları…”
Ne güzel bir şarkıdır Tamirci Çırağı.

İşçi tulumu içinde görmek çok da mümkün değil artık, Kıbrıslı nüfusu.. Olsa olsa modern zamanların tulumu giyilir şimdi.. Biraz daha tarz, biraz daha süslü…

Ne zaman ki bu toplum üretimden koparıldı… İyice konfora alıştırıldı… Hem planlı, hem gönüllü oldu bu süreç… İşte böyle başladı çürüme…
Döküldük azar azar…

İşçi sınıfının en önemli isyanı sömürüdür. İş güvencesinden yoksundur işçi sınıfı… Emeğini satar ama karşılığını alamaz kolay kolay. Alın terine alacaklıdır. Hayat pahalılığı karşısında korumasızdır. Yoksuldur.

1 Mayıs’ta meydanlara bakarsanız, sloganlarla yürüyen kitlenin, tüm çalışanlar içerisinde, iş ve maaş güvencesine en fazla sahip grup olduğunu görürsünüz. Hem yaşam standardı, hem de konforu iyi çoğunluktur bunlar… Hayat pahalılığına karşı korumalıdır. Yoksul değildir.

İşçi sınıfı nerededir peki?
Asıl sorun da bu ya!

***

“İşçi” dediğiniz zaman ada yarısında bunun iki anlamı vardır.

Ya Pakistanlı, Türkmen, Bangladeşli, Nijeryalı, Hataylı gibi dışarıdan gelenler…
Ya da........

© Yeni Düzen