İsrail’in İran’a yönelik son saldırılarıyla yeniden alevlenen Ortadoğu denklemi, bize bir gerçeği bir kez daha hatırlattı: Terörden arındırılmış, milli mutabakatla örülmüş bir Türkiye hayali artık bir temenni değil, bir beka meselesidir. Üstelik bu mesele, yalnızca iç güvenlikle sınırlı değildir; coğrafyamızın her köşesine sızmış emperyal senaryoların, vekâlet savaşlarının ve etnik fitillerin gölgesinde yürütülen büyük bir varoluş mücadelesidir.

7 Haziran 2015 seçimlerinden sonra Suriye’de açılan jeopolitik boşluk, Türkiye için bir kırılma ânıydı. O dönemde bazı çevrelerce “tarihi fırsat” olarak sunulan ayrılıkçı açılımlar, aslında Türkiye’yi parçalı bir yapıya sürükleme senaryosunun ilk perdesiydi. O perde yeniden açılmasın diyedir ki bugün, terörle mücadele artık yalnızca güvenlik politikalarının değil, aynı zamanda toplumsal sözleşmenin, milli birlik tahayyülünün ve hatta diplomatik duruşun bir parçası hâline gelmiştir.

İSRAİL: BÖLGESEL TETİKÇİ Mİ, KÜRESEL TAŞERON MU?

Sorulması gereken can alıcı soru şudur: İsrail, terörsüz Türkiye idealinin önünde bir engel midir?

Cevap, gün gibi ortadadır. İsrail’in, Suriye’nin kuzeyinde PKK’nın türev yapılarıyla geliştirdiği temas, artık bir söylentiden ibaret değil, diplomatik ve askeri sahada doğrulanmış bir olgudur. Öcalan’ın satır aralarında bile yer bulan İsrail’e yönelik hayranlık, sadece ideolojik bir sempati değil; bir ortak menfaatler dizgesinin yansımasıdır. Kürtlere bir “devlet hayali” empoze eden bu yaklaşım, yalnızca Türkiye’yi değil; İran’dan Irak’a, Suriye’den Lübnan’a kadar tüm bölgeyi dizayn etme arzusunun parçasıdır.

İsrail’in bu uğurda yıllardır sergilediği diplomatik manevralar, ekonomik nüfuz ve askeri provokasyonlarla örülü strateji, Türkiye’nin yükselen gücünü erken safhada budamaya matuftur. Ve evet, artık saklanmayan bu niyet, İsrail’i sadece bir devlet........

© Yeni Birlik