İnsanın maneviyatını gösteren MR gibi bir cihaz olsaydı veya kalbinin rengini, görüntüsünü; ruhunun kokusunu; niyetinin safiyetinin yüzdesini gösteren aletler veya içini dışına çeviren bir ayna... Bunlar olsaydı işlediğimiz günahlardan, yaptığımız kötülüklerden kararmış, görünmeyen uzuvlarımızın zavallı halini görebilseydik, kendimizle ilgilenir miydik?

Tedavi için çabalar mıydık? Yoksa nasıl olsa görünmüyor diye kafamızı gaflet kumuna sokup yok mu sayardık bu durumu? Kendimizden tiksinirdik belki aynayı kırardık. Bedenimizde bir sivilce çıksa doktor doktor gezeriz, tahliller yaptırırız, ilaçlar kullanırız da manevi hastalıklarımız için kılımızı bile kıpırdatmayız çoğu kez.

Elbette maneviyatımızı tedavi edebilmek için önce farkındalığımızın olması gerekiyor. Yanı manen hasta olduğumuzun farkına varmalıyız. Allah'ı tanımamak, ahireti bilmemek günahları düşünmemek, ibadet edememek maddi hastalıklardan çok daha ehemmiyetli dehşetli hastalıklardır ki, onlar ebedi olan ahiretimizi tehlikeye atıyorlar. Maddi hastalıklar ise kısa olan bu dünya hayatını etkiliyor.

Bu sebeple en büyük musibet dine gelen musibet,en dehşetli hastalık manevi hastalıklardır. İbadet etmek için maddi manevi bütün uzuvlarıyla buna müsait olarak yaratılan insanın Allah'ın zikrinden, O'na olan kulluğundan nefret edercesine yüz........

© Yeni Birlik