Geçmiş Ramazanlarla, yakın geçmiş zamanlarla ve yakın geçmiş zamanlarda cereyan eden hadiselerle…

Belki otuz-kırk seneyi geçti, hep hüzne boğulurduk Ramazanlarda… Balkan Savaşı, Körfez Savaşları, Afganistan, Irak, Libya, Suriye, Ukrayna ve Gazze… Sonra da depremler… On bir şehrimizin yaşadığı büyük deprem ve depremin yokluk içinde hicrete gönderdiği yüzbinlerce insan… Arkama dönüp baktığımda, Ramazan-ı Şerif’leri hep hüzünlü gördüğümden, bu Ramazan’ın güzelliklerini, beraberindeki bereketi, tüm dünyada silâhların sustuğu gerçeğini ve farkına varamadığımız devasa değişikleri sizlerle paylaşmak istedim…

İstanbul gibi, kışlarının nispeten ılıman geçtiği bir mübarek şehirde, Ramazan-ı Şerif’e aylardır hazırlık yapanlar, onu bembeyaz gelinlikler içinde karşılayacaklarını bilmiyorlardı. Meleklerin raksı eşliğinde yağan karların sessiz musikisini bastıran çocukların sevinçleri arasında teşrif eden bu mübarek mevsim, ahalinin karsızlıktan ve yağmursuzluktan şikâyet ettiği bir akşamüstü bizi kucakladı. Karşılama güzeldi, bereket güzeldi. Budaklarında sabırsızca hayatın, Mart’ın celâlinden kurtulması güzeldi.

En güzeli, barışı beraberinde getirmesiydi. Ahirzaman’ın emansız tahripkâr dinsizleri, Gazze’den İran’a ve Nil’e çizgiler çizerken, Ramazan’ın girişiyle şaşkına döndüler. Hele zavallı Ukrayna’nın, yetmiş sene boyunca cahil bırakılmış musibetzede Hıristiyan ahalisi… Karlar, yağmurlar, bataklıklar içinde bomba ve füze sesleri… Her gün yaşama ümitlerini kaybeden Ukrayna ve Rusya........

© Yeni Asya