1. İnsan olarak konumumuz; şöyle mahlukata bakıyorum. En alt tabaka olan cansız, taş ve maden değiliz. Onun bir üstü sadece canlı olan bitki değiliz. Onun daha üstü olan ruhu da olan hayvan da değiliz. Onların da daha üstü olan ruhanî olup cismi olmayan şeytan veya melek de değiliz. Ve son olarak ne mutlu bize ki onların hepsinin de üstü olan insanız.

Yani biz aynı zamanda onların hepsini cem eden, câmi bir mevcuduz ve Rabbimizin “ahsen-i takvim” olarak yarattığı, şu kâinat ağacının çekirdeği ve en mükemmel meyvesiyiz. O hâlde biz bütün davranışlarımızı buna göre tanzime mecburuz. Yani bütün söylem ve eylemlerimiz hep o minvalde olmalı yoksa indallahda bu mükemmel, muazzam ve mübarek nimetlerin hesabını veremeyiz.

Bir de isyan etmek de, ne demek? Biz çılgın mıyız? Yoksa ahmaku’l-humakadan tahammuk etmiş bir ebleh miyiz? Yani hiçbir insan; Allah (cc) yaptığı iyiliğin zerresini bize yapamaz ve yine hiçbir kimse Allah’ın (cc)........

© Yeni Asya