Cumhuriyet döneminde, Bediüzzaman Hazretleri tarafından telif edilen Risale-i Nur tefsirleri etrafında toplanarak, doğrudan iman ve Kur’an hakikatleri ile hem kendi imanlarını, hem de milletin imanını taklit mertebesinden tahkik mertebesine yükselterek, dünya ve ahiret saadetlerini kazandırmaya çalışan Risale-i Nur Talebelerinin tesanüd içinde olmaları çok önemli bir hakikat idi. Bediüzzaman Hazretleri, talebelerinin tesanüdüne çok ehemmiyet veriyordu ve “İhlâstan sonra bizim en büyük kuvvetimiz tesanüddür.” diyordu.

Bediüzzaman ve talebeleri, iman ve Kur’ân hizmeti ile meşgul iken, devrin idarecileri tarafından yanlış anlamalar yüzünden, Eskişehir, Denizli ve Afyon gibi büyük mahkemelerde idam ile yargılandılar. Maksat, Nur Talebelerinin aralarındaki tesanüdü bozarak, kendilerince vatana zararlı bir grup olmaktan çıkarmaktı. Halbuki, Nur Talebeleri asayiş ve emniyetin, huzur ve güvenin fahrî olarak muhafızlığını yapıyor ve tahkikî iman dersleriyle insanları suç işleyemeyecek hale getiriyorlardı. Bahsi geçen üç büyük mahkeme de, kanunlar çerçevesinde herhangi bir suç........

© Yeni Asya