“Hoş geldin Muhammed Efendi, hoş geldin. Sen burada lâzımdın. Korkma! Korkma!” der.

Gönenli Mehmet: “Korkum yok efendim” diye cevap verir.

Cezaevi yönetimi, Gönenli Mehmet’e “Hangi koğuşu istiyorsun?” diye sorar. Gönenli Mehmet:

“İdamlıklar neredeyse, beni oraya verin” der. Katillerin olduğu koğuşa gider ve aralarında yaşamaya başlar. Nur Talebeleriyle birlikte tarihe geçecek bir hapishane hayatı yaşar.

Mahpuslardan biri Gönenli Mehmet’e:

“Seni Denizli Cezaevi’ne niye getirdiler?” diye sorar.

Gönenli: “Hadise sırasında bir beldede benim ismimi de bulmuşlar. Bunun üzerine bizi de alıp hapsettiler.” der.

Dokuz aydan biraz fazla süren mahpusluğun ardından mahkeme, beraat kararı verir ve tüm mahpuslar cezaevinden çıkar. Bediüzzaman, yeni sürgün yerini bir otel odasında bekler. Sonunda, Emirdağ’a gönderilir.

Yıllar sonra Gönenli Mehmet, Bediüzzaman’ın İstanbul’a geldiğini duyar ve onu Fatih Camii’ne davet eder. Bediüzzaman: “Başkalarına haber vermez ve beni halka göstermezse gelirim.” der.

Gönenli, hemen Hünkâr Mahfili’ni........

© Yeni Asya