Her yıl 1 Ekim’de Dünya Yaşlılar Günü kutlanıyor/muş. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından 14 Aralık 1990’da kabul edilmiş.

Hayat tecrübeleri ile bizlere yol gösteren, ilgi, sevgi ve şefkat gösterilmesi gereken yaşlılarımızın hatırlanması elbette güzel bir haslet.

Bir toplumun hafızası olan inanç, gelenek, görenek ve görgü kurallarının, millî ve manevî değerlerin nesilden nesile aktarılmasını yaşlılarımız üstlenmiş. Onlara hürmet, merhamet, ilgi, sevgi ve vefa göstermek insanî ve vicdanî bir borcumuz.

Bir ömrün büyük kısmını topluma hizmetle geçirmiş büyüklerimizin, yaşlandıkları ve bakıma muhtaç oldukları dönemde, ömürlerinin sonuna kadar insan haysiyetine yaraşır bir şekilde bakımlarını sağlamak devlet ve toplum olarak hepimizin görevi. (Sefalet içinde yaşamaya mahkûm edilen emekliler zaten bizim ülkede olamaz!)

PİŞMANLIKLAR…

Bir dönem görüşmek için etrafında pervane olan dostları, yaşlanınca kapısını çalmaz oluyor. Barış, haklı olarak sitem ediyor:

“Adım anılmaz oldu kapım çalınmaz oldu/ Saçlarıma düştü aklar hüzünlendi akşamlar/ Hep........

© Yeni Asya