Madem “bir millet cehaletle hukukunu bilmezse, ehl-i hamiyeti dahi müstebit” ediyor, cumhuriyete adem-i liyakatini gösteriyor, demokrasiye zarar veriyor; öyleyse en temel bazı prensipleri hatırla/t/maya devam edelim.

Demokratik ve barış ortamı; hür, insanca ve Müslümanca yaşamak, iman hakikatlerini muhtaç gönüllere ulaştırmak için müsait bir zemindir.

Kavganın, gerilimin, savaşın olduğu olduğu coğrafyada hakikat gizlenir, güzellikler solar, vicdanlar azap içinde kalır. Güven azalır, cehalet, fakirlik ve tefrika çoğalır.

Kılıçların kınına girdiği, İslâmın güzelliklerinin görünür hâle geldiği Hudeybiye sulhünden sonraki imanî fütuhat buna güzel bir misaldir. “Demek, iman ne kadar mükemmel olursa, hürriyet o derece parlar. İşte, Asr-ı Saadet!”

“Demokrasi millet hâkimiyetine dayanır, oysa İslâm’da hâkimiyet Allah’ındır” şeklindeki endişelerin ciddî bir esası yoktur.

Çünkü İlâhî ahkâm zaten değişmez, ancak değişen şartlara göre ne şekilde uygulanacağı meşveret sistemiyle tayin edilir. Allah, insanı akıl başta olmak üzere binbir cihazla donatmış ve yeryüzüne halife kılmıştır. Girmeye maniler olsa da; içtihad kapısı kıyamete kadar açıktır.

Elbette demokrasinin de........

© Yeni Asya