Bu “olmazsa olmaz” derecede lâzım olan bu sanat, ne yazık ki bazen çok kötü şekilde de istimal edilebiliyor. Öyle ki, bu yönetim sanatı bazen silâh ve hatta cinayet olarak da kullanılabiliyor. Yahut, siyaset yoluyla işlenen cinayetlere bazen bilmeyerek şerik/ortak da olunabiliyor.

Siyaset sanatıyla, vatandaşlar arasındaki kırgınlıkları gidermek, uzlaşma-kaynaşmayı temin etmek mümkün olduğu gibi, maalesef, aynı sanatla tam aksi yöndeki gelişmeleri körüklemek de mümkün olabiliyor. Yani, aynı ülkede yaşayan insanları-vatandaşları birbirine düşürme, aralarındaki farklılıkları derinleştirip yara kaşıyıcılığı yapma, bu suretle kitleleri birbirine kırdırma yönünde de bir çeşit siyaseti takip etmek mümkün. Nitekim, bazı kişi ve odaklar bu uğursuzluğu fütursuzca yapıyor. Tabiî, provokatörler de pusuda duruyor. Ortalığı bulandırmak için, siyasî gerginliğin şiddetlenmesini dört gözle bekliyorlar.

Bunun önü alınamadığı takdirde, zamanla iş çığırından çıkabiliyor. Sonunda hiç arzu edilmeyen ve de unutulmayan acılara sebebiyet verilebiliyor: Yakın tarihteki 31 Mart Vakası, Bitlis Hadisesi, Şeyh Said Hadisesi, Menemen Vakası, Taksim'deki 1 Mayıs Katliâmı, Maraş ve Çorum Olayları birer çarpıcı örnektir. Bu olayların........

© Yeni Asya