Zira, yakînen biliyoruz ki, ümmet olarak en büyük zaafımız bu meselede temerküz ediyor. Biliyoruz ki, maddî-manevî ilerlemenin yolu yine okumaktan geçiyor.

Burada şunu da ifade edelim ki, ümmî olan yani okuma-yazması olmayanlar, okumalara teveccüh ederek, yani okunanları dinleyerek onlar da aynı “okuma” halkasına dahil olmuş sayılırlar.

«

Hepimizin dahil olduğu şu âhirzaman ümmetine ilk vahiy ile gelen ilk emrin ve ilk mesajın “Oku!” diye başlaması, şüphesiz çok mühim ve pek kıymetli bir mesele ile karşı karşıya olduğumuzu gösteriyor.

Okumanın yanı sıra, ayrıca düşünmemiz, akıl etmemiz, tedbir almamız, tefekkür ibadetini yapmamız da öğütleniyor.

Çünkü, okuyarak ve düşünerek hareket edenler, evvelâ insan olarak kendilerini tanımış olurlar. Kim olduklarını, nereden geldiklerini, nereye gideceklerini ve bu dünyada asıl vazifelerinin ne olduğunu öğrenmiş olurlar.

Ki, bu suâllerin cevabı, insan olan insan için en mühim, en hayatî ve en muazzam meseleler manzumesidir. Aksi halde, insanın........

© Yeni Asya